Vlamrood

[p. 19]

Zonsopgang.

Augustustulpen geuren. 't Hemelruim is heet.
De pleinen openen plaveisels, wit en breed,
Met kroon-gebouwen.

In de kamersfeer, door lampen

Verweeld'rigd, krampt een pauweveer.

Fonteinen dampen.

De stralen waaieren en sneeuwen. Treinen razen.
Verwijderd aarzelt meeuwgekrijsch.

De strakke wazen

Der vleugeldeuren spiegelen verkeersgedrangen.

De schal der wereldstad, van zonnekoorts bevangen,
Verhevigt om het hart. Op zerk- en asphalt-vlakken
Verfellen reeksen glas. De nevelen verzwakken.

De vijvers breken door 't kastanjepark als linten.
De lanen ademen 't geluk der hyacinten.