De nacht

[p. 21]

Dank.

Uw org'lende oceaan. Uw stemmelooze sterren
Zijn sterk in mijn gemoed gegrift,
Maar niets, o God, is als mijn levensdrift
U aan te zien, schoon werelden Uw straal versperren.

Ik heb U lief. Ik min U, als het schuim
Dat uit een beker stormt, de wijde lucht.
Ik heb U lief, maar niet om 't sterrenruim
Dat vaak mijn blik ontvlucht.

Ik heb U lief, omdat Gij zijt van goud
En in mij daalt als 't licht in een spelonk.
Ik heb U lief, omdat Ge mij vertrouwt
Te dragen van Uw licht en zwakke vonk.

Ik heb U lief, omdat als vreugde schoon
En als betoov'ring Gij almachtig zijt -
Ik heb U lief, omdat mijn zwakke toon
Geheel aan U kan zijn gewijd.