Jaap en Gerdientje. Deel 4. Tussen bos en boerderij

[p. 41]

12. Knikkeren.

Het is in het speelkwartier. Alle klassen zijn buiten. Het schoolplein is vol vrolijke drukte. Jaap heeft een rustig hoekje opgezocht en rammelt met zijn knikkerzak.

'Wie doet er mee?' roept Jaap. 'Wie doet er mee?'....

Gerdientje hoort het niet. Die is aan de andere kant van het plein. Zij is aan het touwtje springen met andere meisjes. Maar Kees Verkuil komt aanrennen. Wim schiet ook uit een troep jongens te voorschijn. Daar is Polleke ook al. En dan komt er nòg een jongen bij. Dat is Gerrit.

Gerrit is veel groter dan Jaap en de anderen. Hij zit ook een paar klassen hoger. Maar hij speelt altijd het liefst met kleinere jongens.

'Laat hèm maar niet meedoen, Jaap!' roept Wim. 'Hij doet altijd gemeen, hoor!'....

'Ik?' roept Gerrit verontwaardigd. 'Ik gemeen?.... Och jô, jij doet zelf gemeen!.... En daarom denk je het van een ander!'....

Maar Jaap en Polleke en Kees Verkuil vinden goed, dat Gerrit ook mee zal doen.

'Wàt spelen we?' vraagt Jaap. 'Dik en dun?'

Goed, dik en dun. Dat is het mooiste spel.

[p. 42]

Jaap trekt met een stokje een mooie, rechte streep over het plein. Daar doorheen tekent hij tien kleine dwarsstreepjes, even ver van elkaar. Het is net een lange weg met tien kruispunten. En op die kruispunten zetten de jongens nu elk twee knikkers. Zo komen er tien knikkers op een rij.

Nu moeten ze nog uitmaken, wie het eerst mag schieten. Jaap trekt een streep met zijn hiel, vier passen van de knikkers af. Ze rollen alle vijf met een knikker naar die streep. En wie er het dichtst bij komt, mag het eerst.

Jaap wint het.

Hij heeft een zware, ijzeren kogel in zijn hand. Nu moet hij proberen, om met die kogel de achterste knikkers van de rij te schieten. Als hem dàt lukt, dan mag hij die knikkers houden. Dan heeft hij dun geschoten.

[p. 43]

Maar als hij een knikker vóóraan wegschiet, of één middenuit, dan heeft hij dik geschoten. En dàn moet hij die knikker weer opzetten, maar ook nog één extra. Dat is dan de boete, omdat hij zo slecht geschoten heeft.

Maar Jaap zal wel oppassen!.... Hij mikt heel lang. Dáár rolt de kogel. De achterste knikker is geraakt.

'Hoera!' roept Jaap. En hij steekt die knikker vrolijk in zijn zak.

Nu moet Kees. O, arme Kees!.... Die schiet twee dik.

'Betalen, Kees!'....

Kees haalt twee knikkers uit zijn zak. De één zet hij achteraan, waar Jaap één weggeschoten heeft. Nu is de rij weer vol. De andere zet hij in een potje. Hij maakt het dwarsstreepje bij de voorste knikker wat langer en tekent er een kringetje aan. In dat kringetje legt hij de knikker. Die hóórt nu bij de eerste knikker van de rij. En o wee, als je die eerste knikker dik schiet!.... Want dan telt het potje ook mee....

Wim van de dominee wordt zeker al bang. Die schiet helemaal mis. Die heeft niets.

Maar dan moet Polleke. En Polleke schiet zo goed!.... Heel rustig, heel secuur rolt zijn kogel. Vier, vijf knikkers schiet hij achteraan van de rij.

'O Polleke, je wordt nog rijk!' lacht Jaap.

[p. 44]

En de andere jongens lachen ook. Want ze gunnen het Polleke best, dat hij wint.

Maar Gerrit roept: 'O, maar dàn zul je mij eens zien!.... Geef hier die kogel, het is mijn beurt!.... Ik schiet al die andere knikkers er af!'....

'Opschepper!' zegt Wim. 'Doe het dan eens!'...

Maar Gerrit kàn het niet. Hij schiet veel te wild en veel te slordig. De voorste drie knikkers rollen van de rij. De achterste twee blijven staan.

'Drie dik,' roept Wim.

'En het potje!' zegt Jaap. 'Dat wordt vier. Betalen, Gerrit!'....

En Gerrit zet met een boos gezicht nog vier knikkers bij het potje. Nu is het al een potje van vijf.

Gerrit loopt te mopperen. Hij kan er niet goed tegen, dat hij verliest.

[p. 45]

'Die kogel is vast niet goed,' zegt hij. 'En de knikkers staan ook niet recht in de rij!.... Bah, ik vind het niets leuk vandaag, hoor!'...

'Ga dan maar weg!' zegt Wim. 'Wat doe je ook bij ons!'....

Maar Jaap stoot Wim aan. Dat betekent: 'Zeg maar niks meer, jô!.... Laat hem maar mopperen....'

Het spel gaat door. Polleke wordt al maar rijker. En Gerrit wordt al maar armer. Eindelijk zijn al zijn knikkers op. Dan loopt hij boos en brommend weg.

'Laat hem maar gaan, hoor!' zeggen de jongens. En ze zijn dankbaar, dat ze hem kwijt zijn.

Maar zie, wat doet Polleke nu?.... Polleke springt Gerrit achterna en haalt hem weer terug. Hij heeft medelijden met die grote jongen.

'Wil je tien knikkers van mij lenen?' vraagt hij. 'Dan kun je nog meedoen.'

O ja, dat wil Gerrit graag. Hij rammelt blij met zijn geleende knikkers. En het opscheppen kan hij nòg niet laten.

'Nu zul je eens wat zien!' roept hij. 'Nu win ik al jullie knikkers, jongens! Want ik kan het toch beter dan jullie allemaal!'....