Jaap en Gerdientje. Deel 4. Tussen bos en boerderij

[p. 31]

9. Een grap.

Oude Gijs is weer aan het spitten. Hij heeft er zijn jas weer bij uitgetrokken. Want het zonnetje schijnt al zo warm. En spitten is zwaar werk voor een oude man.

De jas ligt op het tuinpad. En op die jas ligt Puk te luieren. Hij kijkt naar Gijs met lodderige ogen. Hij likt nog eens om zijn bek. En dan legt hij de kop op zijn voorpoten, om een slaapje te doen.

Maar ineens komen Jaap, Gerdientje en Polleke de tuin in. En dan springt Puk toch maar op en gaat gauw een beetje opzij. Hij kruipt achter Gijs weg. Hij weet nog wel, dat hij stout is geweest.

'Deugniet!' roept Jaap.

Puk laat zijn oren hangen. Hij kijkt heel bang.

Maar Gijs zegt: 'Stil nou maar, Jaap!.... Het stomme dier weet immers niet beter. Wat helpt het, dat je op hem bromt?'

'Ja, maar nu kunnen wij nòg geen knikkers kopen!' moppert Jaap.

'Dat hindert niet,' zegt Gijs. 'Dan zal ik je helpen. Je krijgt elk tien knikkers van mij. Is het dàn goed?'....

[p. 32]

Nou, dàt vinden ze fijn!

Gijs leunt op zijn schop en kijkt de kinderen aan. Hij knijpt zijn linkeroog een beetje dicht. En er komen allemaal grappige rimpeltjes boven zijn neus.

Als Gijs zó kijkt, dan moet je oppassen! Dan komt er meestal een grap.

Maar deze keer is het toch niet zo. Gijs wordt weer ernstig. Hij zucht. Hij werkt al weer.

'Ja,' zegt hij, onder het spitten door, 'maar als jullie nu ook maar eens wat voor mij wilden doen!.... Als jullie mij ook maar eens wilden helpen. Maar jullie speelt zeker liever, hè?'....

'Wel nee!' roepen ze alle drie. 'Dat willen wij best, hoor Gijs!'....

En ze worden er haast een beetje boos om. Want hoe kan Gijs dàt nu denken, dat ze hem niet zouden willen helpen!

'Gelukkig,' zegt Gijs. 'Nou, luister dan eens. Dan moet je een boodschap voor mij doen. En je moet hard lopen, want er is nogal haast bij. Wie het eerst terug is, die krijgt tien knikkers extra!.... Afgesproken?'....

'O, fijn Gijs!.... Leuk Gijs!' roepen Jaap en Gerdientje. En zij staan al klaar, om weg te springen. Alleen Polleke zegt niets en kijkt stil voor zich uit.

'Wat moeten wij halen, Gijs?.... Waar moeten wij naar toe?'....

[p. 33]

'Ja, stil nou es even,' zegt Gijs ernstig. 'Niet zo druk, jongens! Daar kan mijn oude hoofd niet tegen.... Ik zit toch zo verlegen om die pan, hè?.... Ik moet nog een heleboel groenten zaaien: sla en worteltjes en peterselie... En daar moet ik een pan bij gebruiken, een gaatjespan. En die gaatjespan heb ik uitgeleend.... Aan wie ook weer?.... O ja, aan jouw grootvader, Gerdientje! Als je die nou eens gauw voor mij ophaalde....'

'Ik ga al!' roept Gerdientje. En zij holt weg. Jaap springt haar na. Maar Gijs roept ze beiden terug.

'Luister nou eerst goed,' zegt hij, 'en wees niet zo haastig. Anders doe je het toch verkeerd. Je moet zeggen: De dichte gaatjespan.... Goed begrepen?'

'Ja Gijs!.... Goed hoor!.... De dichte gaatjespan!'... roepen ze. En dáár stuiven ze heen, het tuinpad af, het erf over, de weg op. Puk rent blaffend achter ze aan en springt tegen hun benen op. Wèg zijn ze al.... En oude Gijs heeft schik.

Maar Polleke staat nog op dezelfde plaats. Hij kijkt naar de grond. Hij glimlacht een beetje verlegen....

En als Gijs dàt merkt, heeft hij ineens geen schik meer.

Hij schrikt. Hij wordt verdrietig.

En dan gaat hij naar Polleke toe. Hij legt

[p. 34]

zijn grote hand op Pollekes schouder. Die hand



trilt een beetje.

Hij zegt: 'Och, beste jongen, dáár dacht ik niet aan. Daar dacht ik heus niet aan, dat jij niet mee kon doen.... Je moet maar niet boos op mij zijn. Ik ben zo'n vergeetachtige oude man!'....

Maar Polleke lacht al weer en zegt: 'O, maar ik doe toch mee, hoor Gijs!... En ik win het misschien wel!'....

Hij knikt Gijs vrolijk toe.

En kijk, daar hinkt hij al haastig weg met zijn stok, de anderen achterna.

Gijs schudt zijn grijze hoofd en zucht verdrietig.

Hij praat in zichzelf.

'Die arme jongen,' zegt hij zacht. 'En nu denkt hij ook nog, dat hij het winnen kan!.... Nou, knikkers zal hij hebben, daar kan hij zeker van zijn. Maar o, ouwe Gijs, wat was je dom!'....

Gijs spit weer verder.

Maar hij zucht heel diep.