Jaap en Gerdientje. Deel 4. Tussen bos en boerderij

[p. 28]

8. Voor 't eerst naar buiten.

'Houd die hond vast!' riep Vader. 'Hij maakt de koeien nòg wilder!'....

Jaap greep Puk al gauw. Hij wou hem eerst een klap geven. Hij hief zijn hand al op. Maar de kleine hond dook zo bang in elkaar!.... En zijn mooie bruine ogen keken zó smekend Jaap aan!.... Neen, Jaap kon het tòch niet doen!....

Kijk eens, wat deed die koe raar! Vader kon haar haast niet houden. Zij danste en sprong! Zij rukte aan het touw. Gijs moest er bij komen, om Vader te helpen. Zo brachten ze samen Blaarkop in de wei.

Daar lieten ze haar los. Blaarkop stak haar staart in de lucht en rende in galop door het gras. Toen keerde zij terug naar het hek en stond daar hard te loeien. En in de stal loeiden de andere koeien en rukten aan de kettingen.

'Ja, ja, heb maar geduld!' zei Vader. 'Wij komen al!'....

Eén voor één brachten ze alle koeien naar buiten: Bontje en Rooie, Goudhoren en Zwartkop. Toen bleven Vader en Gijs en de kinderen nog even bij het hek staan kijken. Moeder en Zus kwamen er ook bij. Moeder had broertje Jan op de arm.

'Kijk eens, hoe blij ze zijn!' zei Moeder.

[p. 29]

[p. 30]

'Het lijken wel kinderen, die vacantie gekregen hebben!'

De koeien dachten niet aan grazen. Ze renden elkaar achterna door de wei. Ze dreigden elkaar met de horens. Ze sprongen en dansten, dat de grond er van dreunde. De hele lange winter hadden ze op stal moeten staan. Nu genoten ze van de frisse lucht en van de vrijheid.

Maar eindelijk werden ze rustiger. Ze strekten hun halzen en aten van het malse gras.

Toen ging Vader de stal schoonmaken. Gijs ging weer in de tuin aan het werk. En de kinderen liepen langzaam met Moeder naar huis.

Kleine Jan kon ook al stappen!.... Moeder zette hem op de grond. Jaap en Gerdientje gaven hem elk een hand. Het manneke kraaide van plezier.

Alleen lopen kon Jan nog niet.

'Leer het maar gauw, hoor!' zei Jaap. 'Dan hoef je niet meer in het loophek. Dan mag jij ook voor altijd je stalletje uit!'....

'Ja-ja!' riep broertje Jan.

't Was net, alsof hij het begreep.