Bartje

[p. 5]

De kinderen

Voor Anne de Vries

Zij komen uit een rijk voorbij dit leven
en gaan langs wegen waar geen mensch van weet
een verren onbekenden einder tegen,
de zoom strijkt langs ons van hun wapprend kleed.

Hoe houden zij zoo licht en bijna blij geheven
den beker van 't oneindig bittre leed?
hoe ligt voor elk een argelooze zegen
in 't teere hunkren van hun hart gereed?

Maar Die zegt: ‘Laat de kindren tot mij komen!’
spreekt daarmee over ons een streng gericht,
want wij staan tusschen hen en hunne droomen
vaak als een muur van angsten opgericht.

Roel Houwink