Vaderlandsche liederen, voor het genootschap van wapenhandel te Leyden (4 delen)

[p. M2r]

Aan de vaderlandsche dichters.

Wijs: Quand j'etois dans mon jeune age.

Grijpt naar't speeltuig, Zangchoraalen;

Tokkelt uw verheeven lier:

Vrijheid moete op 't heerlijkst praalen,

Door uw kunst, en eed'len zwier!

Neêrland geeft u stof tot zingen,

Lang gefolterd, lang gedrukt:

Kunstmin zal naar d'eerprijs dingen,

Daar haar hand u loov'ren plukt.

[p. M2v]

 

Zingt de glorie der Bataaven;

 

Zingt, in keurig maatgezang,

 

Hoe, zij recht en vrijheid staaven,

 

Waaken voor hun waar belang;

 

Hoe de twistharpijen vluchten,

 

Als ons hart voor Vrijheid gloeit;

 

Wat zij van ons wraakzwaard duchten,

 

Als de Heerschzucht ligt geboeid!

 

 

 

* * *

 

 

 

Hoe een drom van siere helden,

 

Die, door eed'le drist bezield,

 

Aan de Muitzucht paalen stelden,

 

Voor geen' ijs'ren scepter knielt;

 

Hoe, in kommer-volle dagen,

 

Nog 't grootmoedig Bato's hart,

 

Bij de felste bliksemslagen,

 

Slavernij en kluisters tart!

[p. M3r]

 

Zingt van scherpgewette dolken:

 

't Harnasch, dat den Vrijman siert,

 

Grootste steun van vrije volken;

 

Zingt, hoe Vrijheid zeegeviert!

 

Vrijheid moet den scepter voeren;

 

Eeuwig heerschen op haar' throon!

 

Geen gedrocht moet haar beloeren!

 

Elk vlecht haar een glorie kroon!

 

 

 

* * *

 

 

 

Eeuwig moete uw dichtaêr vloeijen,

 

Daar der helden roem u wekt!

 

Eeuwig moet ge, o Dichtkunst, bloeijem

 

Als gij hun tot glorie strekt.

 

Zingt dan, zingt dan, Zangchoraalen;

 

Tokkelt uw verheeven lier:

 

Vrijheid zal op 't heerlijkst praalen,

 

Door uw kunst, en eed'len zwier!

 

 

 

P.B.