Vaderlandsche liederen, voor het genootschap van wapenhandel te Leyden (4 delen)

[p. B1v]

Lofzang voor Leydens overheden.

Wijs: Quand j'etois dans mon jeune age.

Dat men, dankbaer, deeze toonen,

Leydens Overheden wij'!

Dat met Lauwren hen te kroonen.

De eer van ieder' Burger zij!

Dankbaerheid voor trouw bestnaren.

Schoon het eed en pligt gebiedt,

Weigert men, in Leydens muuren,

Braven Burgervad'ren niet.

[p. B2r]

 

Vlecht dan palmen, rijk van glansen,

 

In 's Lands vrijen tuin gegroeid,

 

Voor hun hoofd, tot eerekransen,

 

Daer hun deugd ons heeft ontboeid,

 

Toen zij regt en wet deedt spreeken,

 

De eer verhief der Oppermagt,

 

Jaeren lang, door snoode streeken,

 

Diep verdonkerd, of verkragt!

 

 

 

* * *

 

 

 

Jae; toen Neêrland scheen verlooren,

 

Alles zweeg uit slaefschen dwang,

 

Liet alleen zich Leyden hooren,

 

Voor het algemeen belang.

 

Zij vroeg, de eerste in Hollands staeten,

 

Aen den Prins om rekenschap,

 

Bij 't geknars van onverlaeten,

 

En der Burg'ren handgeklap.

[p. B2v]

 

Of, toen muitzugt, losgebroken,

 

Eed en pligt hadt omgewroet;

 

Leyden dreigde te doen roken

 

Van vergoten burgerbloed.

 

Toen zag men de trouw der Vad'ren;

 

Muitzugt werdt aen band gelegd,

 

Schrik gejaegd door's muiters ad'ren;

 

Zelfs geen Prins verbadt het regt.

 

 

 

* * *

 

 

 

Dat één ziel ons dan beheere;

 

Eéne stem der Burgerij

 

De Overheid met lof vereere!

 

Dat haer dit ten prikkel zij!

 

Leydens Burgers! 's Lands historie

 

Staeft uw' roem op blad bij blad,

 

Och, dat gij, veréénd, met glorie,

 

Weêr het oude spoor betradt!

 

 

 

PIETER VREEDE.