Heere
Heeresma (die onder pseudoniemen laboreert als Johannes de Back, Ben Bulla en
dergelijke).
Omdat Soethoudt Vlaams-nationalist en behoorlijk rechts is, gaf hij ook nog de
romans uit van Robert Verbelen, iets waarvoor een paar weerstanders hem uit de
Antwerpse Boekenbeurs dreigden te ranselen.
Maar last but not least, Soethoudt zelf schreef voor het fonds van zijn moeder en
voor het zijne een veertigtal romans, hitsige pseudo-detectives die eigenlijk
meer collages zijn van bestaande hoofdstukken uit de serieuze fiction;
historische bedverhalen van het genre ‘Liefde tijdens de franse
revolutie’, of geromanceerde case-histories, cfr. De
volle maanmoordenaar (sic). Sinds enkele tijd typt hij vlijtig aan de
reeks van Winnetou Stradevarus; niet alleen aan de trilogie Foediralaladitoe (waarvan het eerste deel een uitstekend derde
hoofdstuk bevat, van een antiklerikalisme zoals maar zelden in onze populaire
literatuur melding kan worden gemaakt). Tevens opmerkelijk is de vertaling, door
dezelfde auteur, van Marcus van Heller's Nightmare - De
belevenissen van een neger, waarin Soethoudt's haat voor de zwarten
vrij spel krijgt in de passages tegen de ‘niggers’ (Nightmare zelf is trouwens een zogenaamd pro-zwart boek). Maar
met Sodoms Appel van Stradevarus zijn, geloof ik, alle rekords
geklopt. Het is niet alleen het eerste absurdsurrealistisch sprookje gemengd met
pornografie en gebrodeerd rondom een western, het is bovendien, door de kurieuze
stijl van de auteurs, een serieuze stijlstudie waard (ik bedoel dat men nergens
zulk een mengeling van plat-Antwerps, slecht Nederlands en puur Noordnederlandse
uitdrukkingen vindt).
De inzet van de roman is, binnen deze perken, haast geniaal. Heere Goddard, de
held, stapt uit het Centraal Station en treft zijn lief Janine: citaat:
‘Buitengekomen
Auteursrechtelijk beschermd