Gedichten

Uit de vogels van Aristofanes.

Lied van den hop.

Epopoi, popoi, popoi, popoi,
Io, io, ito ito ito itó.
Hierheen komt saam, mijn eensgevederd pluimgeslacht,
Die 't bouwveld der landlien in vruchten rijk
Beweidt, ontelbre vluchten op 't koren belust,
Zaadkorrellezende bent,

[p. 40]

 

Snel van vleuglen, verbreidend zoetklinkende zangen,

 

Die in scharen de voren

 

Vult, en om de kluiten fladdrend zachtkens orgelt

 

Lieflijk met zoeten zang,

 

Tio tio tio tio tio tio tio tio.

 

Wie er van ú in de tuinen en klimop-

 

twijgen het voedsel u leest,

 

Wie op de bergen, gij ook wildevijgenvlinders, aardbeziënpikkers,

 

Vliegt haastig nu hierheen op den roep van mijn stem,

 

Trioto trioto trioto tobrix.

 

Die, op de lage moerassen, de bijtende

 

Muggen opsnapt, of de waterstreken

 

Bewoont en het schoon Marathonische grasland.

 

Vogel, gij bontgevleugelde,

 

Hazelhoen, hazelhoen;

 

Gij ook die over den golfslag der zeeën

 

Saam met de scharen der ijsvogels vliegt.

 

Komt hier, komt hier, om te hooren de nieuwigheid!

 

Al de geslachten verzaamlen wij hier nu

 

Allen van 't langhals vogelenvolkjen.

 

Want hier komt een wijze grijsaard,

 

Vol van nieuwheid,

 

Nieuwe dingen komt hij stichten.

 

Komt hier ter vergaadring allen,

 

Haast u, haast u, haast u, haast u,

 

Torotorotorotorotorotinx

 

Kikkabau, kikkabau,

 

Torotorotorotolililinx!