Gedichten

Elegie.

(Uit het Duitsch van Athur Fitger, 1875).

D'avondschaduw hangt om de kerk, in het koor met den goudgrond
Flikkert het maanlicht, zwart hangt er 't Byzantische spook;
Doodstil. - Doch in den stoel van de biechtende murmelt een dikbuik
Eeuwge verdoemnis en vloek tegen een zuchtende vrouw:
- Voort, ga henen, vervloekte, verdwijn met uw minnaar, den ketter,
Vaar in de helle, voor ú bidt de geheiligde niet. -

Zie, daar schijnt op de wangen de heldere glans van het maanlicht.
Onder de plooien der huif straalt een beminlijk gelaat.
Droog, boetvaardige dwaze, o droog uwe vochtige wimpers,
Weigre Maria u troost - Rome is welig in goôn;
Morgen, dan biechten wij saam in het Capitolijnsche museum,
Waar Afrodite gewis 't oor u genadig verleent.