Gedichten

[O, hoe is op eenmaal het leven zoo goed]

O, hoe is op eenmaal het leven zoo goed,

De hemel zoo wolkloos en zonnig;

De sterren zoo klaar, en hoe zingen er weer

De vogels en geuren de bloesems?

[p. 8]

 

Waarom is het lente in 't bloeiende hart,

 

Waarom is het zelf als een zonne,

 

En dansen er zingende woorden in rond,

 

Die trillend en jublend zich uiten?

 

 

 

O liefde, als klank zoo veel misbruikt,

 

Zoo zelden gevoeld en begrepen,

 

Een enkele wiekslag vaagd' uit het hart

 

En de wereld wat bitter en zwart was!