Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 899]

[…]^*

Jacomijn,
Jck trouwde haer in 't bloeyen van haer dage,
Om dat ick van haer gedient sou zijn,
Nu ben ick in last,
En door haer geschooren,
Denckt hoe my dat nu past,
Jck ben verlooren;
Och! wel lieven Heer,
Waer ick nimmermeer gebooren.

Lecker, trots en luy is sy van manieren;
maer noch soo loopse swieren
den heelen nacht op straet,
Komt sy van t 'huys,
Begint sy seer te tieren,
Jck segh, mijn lieve kameraet,
Sy en acht my niet,
Jck staen in een hoek,
En beeter als den rock,
Draeght sy de broeck,
Want een pintjen wijn,
Js voor Jacomijn,
maer een slock.

Negen pinten bier kan sy wel doordouwen,
Jck sal 't ontfouwen:
Het was Kopper-dagh,
Toen begost ick lustigh mijn hooft te krouwen,
Dat ick sulcks voor mijn oogen sagh,
Liet sy daer toe een pont worsten haelen,
en het witte-broodt, En 't mocht niet falen,
Twaelf koeckskens fijn,
Voor mijn Jacomijn,
Jck most het betalen.

Sy is klijn van mondt,
Maer sy kan wel eten,
Ses mael had sy gesmeten,
Negen eyren net in de pan,
Jck had byna gekreten,
met een goet half pont lecker vet,
Jck lagh vol vlysijn geheel bedroeft van sinnen,
En mijn Jacomijn die spelden dat binnen,
Och wat sal ick met de Jong[e] Vrouw gaen beginnen!

Segh ick, lieve Vrouw,
't En is geen betamen,
Terstont wel duysent namen
krijgh ick na den kop:
Ghy ouden Ruyn, Ghy moet my niet proo-

* Katern 116 - los blad

[p. 900]

 

men,

 

Want ghy sijt toch eenen Rochel-pot,

 

Daer by uwen mondt die is sonder tanden,

 

En den kalck die komt uyt uwen tanden:

 

Soo spreeckt sy my aen,

 

En wil loopen gaen

 

achter landt.

 

 

 

Met een droef geween mach ick wel beklagen:

 

Nooyt komt sy my vragen;

 

Hebt ghy iets van doen?

 

Al ly ick door 't flisijn byna wel duysen[t] plagen

 

Wel, wat dunckt u van dat vuyl fatsoen;

 

Sy speelt effen op,

 

Alle dagen smeeren,

 

Jck ben in de pyn,

 

Sy inde peeren;

 

Js het geen verdriet,

 

Dat my geschiet,

 

Om te deeren?

 

 

 

Ghy Jonckheyt wie ghy zijt,

 

Wilt dit wel onthouwen,

 

En jonge Maeghden schouwen,

 

Gh[y] dit vry verstaet;

 

Js 't u sin om een huysvrou te trouwen,

 

Luystert toch na geenen quaden raedt

 

Moet ghy in verdriet en droefheyt leven,

 

Soo en sult ghy u niet begeven,

 

Gelijck het is gedaen,

 

En met my vergaen,

 

Jn die leven.