| |
| |
| |
Het Christelijk ABC
gehoorzaemt van zijn Heere,
van 't Christelijk Geslagt
Om van het quaed te keeren,
maer wy blijven versteent
door Davids schone woorden,
soo t'samen haer bekoorden,
Om het vergankelijk spijs.
hoewel hy was een Heyden,
ons nimmermeer te scheyden,
Daer is geen grooter schat
voor ons in 't Tranendal.
maer wierd den Mens eylaes
voor God met tranen heet.
hoord men verdrietig klagen,
daer heeft hem God gevoed
met spijs en door haer kragt,
soo gink hy veertig dagen,
| |
| |
die Paulus hielt gevangen,
soo wiert het Regt gestaekt,
Soo gaet het nog met veel
die daer mee zijn behangen,
dat is dat haer vermaekt.
Daer door zy werd verheugd
Het welk haer sou ontmoeten
komt maegden volgt haer naer,
zijn spijsen voor zijn knegten,
ziet soo weet God alzints
zijn volk haer saek te regten
wanneer haer onheyl treft,
daer na wierd een Verrader
al staeg van quaed tot quaed,
Soo word de Hel ons nader,
Aen zijn vervloekte daed.
Beangst, vol schrik en vrees
Na 't Oosten wel o mensch
bedenkt zijn droeve staet.
heeft Jacob seer bedrogen,
maer 't bate hem gants niet,
in 't Land voor Labans oogen
| |
| |
Kiest hy een Herders Wooning,
dit spoor diend nagevolgt
in 't midde der tempeesten
so weet den Heer zijn volk
dat haer geen onheyl treft,
Soo wel den lest of meeste
Steld hier u gangen naer.
Opregt als den getrouwen,
Ter tijd als Judith kloek
Om niet in 's Vyands magt
te leggen gantsch in druk.
maer is wel haest bezweken
Zijn hoogmoed wierd gestuyt
steunt niet op eygen magt,
met Petrus blijven steeken
hoe sou een nietig mensch
hier steunen op zijn kragt.
Quakkelen was het vleesch
't Geen God daer bragt voor handen
Aen 't Jsraellijtsche Volk,
veel stierven so het vlees
nog stak tussen haer tanden,
Daer Liefde is te vinden,
van alle eerbaer Vrouwen,
Tot aen den Jongsten dag.
| |
| |
God brengt het aen den dag
voor d'opgepronkte scheyn.
Zijn levens draet afkerft
leerd sterven eer gy sterft.
kon nauwelijks hem bedaren
als hy zijn Krijgsmagt sag
Hy sprak waer sal dit volk
Het antwoord was in 't Graf
Als Cats was in de weelde,
't iong gezelschap speelden,
zijn vreugd was afgeleeft
Wou d'Engelen niet gelooven,
straks op de zelfde stee,
Laet wantrouw in ons Land
FINIS.
|
|