Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
AuteursrechtvrijVoys: Haer potten en pannen die stinken.Komt hier al sonder falen,
Jk sal 't u gaen verhalen,
Wel zoo een aerdig lied,
Nooyt geen raerder klugt geschied,
Want Joris had gesteld zijn sin,
Op Trijntje het was een Boerin,
Gy meugt het wel verstaen,
Sy zijn zaem Trouwen gegaen.
Men ging de Bruyloft houwen,
Sy leefden sonder rouwen,
Men dekten daer den dis,
Met een zoo verrotte vis,
Men dronk daer lustig scherrebier,
En dansten ook met groot pleyzier,
Maer savonds wilt verstaen,
Zijn zy mee na bed gegaen.
| |
[pagina 702]
| |
Joris deed niet als slapen,
Trijntje wou wat vreugd rapen,
En stiet hem dikmaels aen,
En zy zey mijn lieve man
al ik ben nog wat oud van jaer,
Jk hou mee van liefde klaer;
og doet dog mijnen wil,
Maer hy bleef al leggen stil.
's Morgens 't begon te dagen,
Toen riep zy heel verslagen,
op op jou drogen hond,
En aen 't karrenen terstond,
En schropt daer by mee nog het huys,
of ik sal u sonder abuys,
Bruyen u met een stok,
Drie vier gaten in de kop.
Daer mee zoo ging hy treden,
Al met haer Dogter meden
En hy met groote vlijt,
Ging aen zijnen arrebeyd,
en karrenden zoo dapper aen,
Dat den boom spronk wilt verstaen,
Al uyt de karrenton,
En de room liep om en tom.
Sijn Tryntje quam op heeden,
Jn huys was niet te vreeden,
Als zy daer zag den room,
Die daer over de vloer stroom,
En greep hem terstond by de nek,
De dogter vloog hem in de bek,
Zijn Wijf ook alzoo rat,
Trok zijn broek al van zijn gat.
Sy gingen hem kasteijen,
De drommel mag het leijen,
Met eenen klomp voor 't gat,
En wel honderd slaegen rat,
Sijn gat dat was daer by mijn knien,
Ja zoo zwart men kon niet zien,
En dat van al het slaen,
Dat zy daer hadden gedaen.
Nog gingen zy op hede,
Hem moeder
| |
[pagina 703]
| |
naekt ontkleden,
En kregen een koey vel,
Deden hem dat aen zo wel,
En riepen toen al over luyt,
Ey ziet nu dezen slimmen guyt,
Hoe kont gy dit verstaen,
't Js een weerwollef hoort aen.
De menschen quamen lopen,
En dat met groote hopen,
Soo wel groote als kleyn,
Sagen dit spil in 't gemeyn,
Sy kregen ellek eenen stok,
Gaven hem zo dapper klop,
Hy schoot haest den bek daer in,
Dat was zijn vrouw na de zin.
O slimme oude wyven,
Hy kon haer niet geryven,
Daerom leyt hy de smart,
Was voor hem een droevig hart,
Want hy moet nu al in der daed,
Waer dat hy al komt op straet;
Voor een weerwollef gaen,
dat heeft zijn vroutje gedaen.
|
|