Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

Het Kluysenarinnetjen, Ofte Harders Gesangh,

Stemme: In 't Voor-jaer eer Auroor brack uyt,

Nu onlangs even eer de Son,
Snoept Daus zilvere druppelen:
En dat de Kruyt begon
Door soeter Lucht te huppelen,
Jk bandt de Leyts mijn Winde-los,
En nauw snuffelende Brackjes,
Om gans onveyl te maecken 't Linde Bos,

[p. 671]

 

Met haer verdorven Rackjes,

 

Verwachten wat grof, Wilt sy my daer sporen op,

 

Of wat verstrangen Hase zich noch legert in een grop.

 

 

 

Dit naeuw gedaen,

 

Jk maek geluyt,

 

Op mijn Jagers Hooren,

 

Die snelle Winden flucks voor uyt,

 

Met op-gesteegen Ooren,

 

Sloege 't slincker paetjen in,

 

Soo veer mijn Oog mocht reycken,

 

Daer ik in de gront vant na de zin,

 

Met krom gewassen Eycken,

 

Die Bracke liepen gints en weder janckend' met gebas,

 

Als of sy wilden seggen waer het Wildt geschooten was.

 

 

 

Nu komende in dees Lommer-dicht,

 

Vant ik een eenigh Huysjen:

 

O Jager maer wat liever licht,

 

Onthielt zig in dit Kluysjen?

 

Het schoonste Vroutje dat ick sag,

 

Jn 't eerste van mijn dagen,

 

Die daer in 't Bloeyen van haer leven lagh,

 

Jck starrende op haer Boesem fris,dat mijn gemoet besweeck,

 

En sy in haer gepeys verwart, my niet eens aen en keeck.

 

 

 

Wel schoonste zeyd'ick in 't lesten,

 

Hier in dees Hiermitagie,

 

Wat hout u doch in dit gewest,

 

Jn 't droefste van 't Bosschagie,

 

het welck de teere Kropjes bly,

 

Der Vogelen nimmer groeten,

 

Of ist u wil te leven soo gantsch vry,

 

Daer Vee of Mensch u moeten,

 

Ach! sey de lieve Deerne, met een diep gesucht,

 

Jndien ter Werelt vreugde is, Js dit voor mijn genught.

 

 

 

Dees leedtjes al te braef gezielt,

 

(Seyde ik): zijn niet geschapen,

 

Dat ghy haer glans en gloor vernielt,

 

Dus arm op 't Stroo te slapen:

 

Daer soo veel Jonge Minnaers wel,

 

Al aen u Ziel verbeyden,

 

Ay Jager, sprackse: 't is maer ydel spel,

 

Het Cluysenarinnetje zeyden,

 

Dees Minnaers schoon vermant,

 

bedrogh heb ik wel

[p. 672]

 

droef gesmaeckt,

 

Eer ick mijn ne'drigh hutje in dees Beemde had gemaeckt.

 

 

 

Dit salig leven is mijn lust,

 

Jn eensaemheyt, hoe vredigh,

 

Bruyck ick een hooger min gerust,

 

Jn dit mijn Kluysje zedigh,

 

't Welck [tocht] mijn Minnaers al de uw,

 

Doet na een Boeltje gylen,

 

Dus Jager laet my in het wesen nu,

 

Dog schootvry voor u Pijlen,

 

En voorts al even bezich weder haer getijden las,

 

Daer door mijn komste (soo het scheen) sy in gestoret was.

 

 

 

Wat vrachjes ick haer wenden voor,

 

Geen antwoort ik meer verwachten

 

Den yver die verdreef gehoor,

 

Door haer diepe gedachte;

 

Jck na dees vruchteloose reden al,

 

Sey Suster ick wil scheyden,

 

Sy met geneygden hoofde my beval,

 

Den Hemel te gelyen.

 

En dat, soet Vriendinnetjen,

 

Soo eenig leeft in scha,

 

'k Wed ick om 't Cluysenarinnetjen

 

te meer eens Jagen ga.