Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 635]

^*

* Katern 82

Droevig lied van een Switser, die zyn Trouw aen een Edelmans Dogter presenteerde, en sy die niet willende aannemen, soo heeft hy haar tegens haar wil in 't veld verkragt, waar over hy met de Swaarde geregt is,

Op een bekende Vois.

Wat benne wy slegte minnaers dom,
Die somtijds langs de weg gaen dwalen
Hoe ligtelijk plukken wy een schoon blom,
Die ons doet nederdalen.

Nu heb ik een Edelmans Dogter bemind,
Dat is mijn alsoo grooten hertseeren,
Jk heb haer mijn Troutje

[p. 636]

 

wel aengedient,

 

Maer zy wou nimmermeere.

 

 

 

Jk hebber gezworen eenen Eed,

 

Soo ik haer kreeg onder mijn handen,

 

't Was 'er dat schoone kind lief of leed

 

Haer te brengen in groot schanden.

 

 

 

Nu heb ik haer buyten in dat veld,

 

Alleenig na mijn zin gevonden,

 

Waer ik haer met sulken groot gewelt,

 

Haer eertje heb geschonden.

 

 

 

Dat meysje viel op bey haer knien,

 

Zugte en weenen en droevig kermen,

 

Al had hy een hartje als een steen,

 

Hy wist van geen ontfermen.

 

 

 

Nu heb ik mijn boose wille volbragt

 

Dat valt mijn nu eylaes indagtig,

 

Jk heb my te vooren niet wel bedagt,

 

Helaes nu valt zy klagtig.

 

 

 

Smorgens vroeg als 't wert schoon dag,

 

Mijn Kapiteyn komt na mijn vragen,

 

Als ik 'er nog in mijn ruste lag,

 

De deur wert opges[l]agen.

 

 

 

Nu moet ik eenen gevangen Man zijn,

 

Zitten op een so hoogen tooren,

 

Jn boeyen gesloten gy doet mijn pijn,

 

Jk geef den moet verloren.

 

 

 

Smorgens vroeg sonder respijt,

 

Men hoorde de Revelje slagen,

[p. 637]

 

de Switser werd buyten de poort geleyd,

 

Een uurtje voor den dagen.

 

 

 

Sy bragten hem voor het Geregt,

 

Alwaer veel France Heeren waren,

 

Mijn liefje die mijn te minnen plagt,

 

Komt my ter dood bezwaren.

 

 

 

Het isser mijn Vader of Moeder geen schand,

 

Daer ik so veer kom verzeylen,

 

Jk bender geboren uyt zwitserland,

 

Van hier drie honderd mijlen.

 

 

 

Hy trok zIjn beste klederen uyt,

 

Hy zy hout daer mijn vroome Soldaten,

 

Dat schenk ik u voor mijn laetste buyt,

 

Mijn trouwe kameraden.

 

 

 

De zwitser moest knielen voor dat graf,

 

Men sag dat bloedig slagswaert blinke,

 

Zy houden hem daer zijn hoofjen af,

 

Zijn jonk leven sag men krinke.

 

 

 

Oorlof dan gasten wie gy zijt,

 

En wilt dit lied dog wel onthouden,

 

Jk sterf voor geen schelm of dief,

 

Maer om een schoon jonkvrouwe.