Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 603]

^*

* Katern 78

droevig Lied, hoe dat buyten Ryssel een Accynsenaers Soon een schoone Dogter van hem bevrugt om 't leven bragt, en hoe God beliefde dat het uyt quam,

Stem: Van 't Schildertje.

Luystert te samen hier na dit Lied,
Men sal u zingen een droeve maere,
Wat buyten Rijssel is geschied,
Al van een Dogter met Kinde zwaere,
Eenen Accijsenaers zoon vol pragt,
heeft haer en 't Kindtje omgebragt.

Tot Rijssel in 't vergulde Rat,
woonde zy op een Kamer wilt vaten,
En hy twee mijlen buyten de stad;
Quam dikwils by dees Dogter praten,
Veel schoone woorden gaf hy de Meyd,
Zy dogt og lacy 't was eerbaerheyd.

Aldus so vrijde hy vals van gront
en sprak mijn Vader sal met my geven;
Als wy versamen ses honderd pond,
Soo 't u belieft mijn Vrouw te wesen,
De Dogter sprak ik ben niet soo rijk,
daerom wilt soeken u gelijk.

Maer regt en degelijk van Geslagt,
mijn Maegdom zijn alle mijn prijsen,
Hy sprak geveynsdelijk dag en nagt,
Sal ik u deugd

[p. 604]

 

en eer bewijsen

 

Na veel beloft en vast accoort

 

Gaf zy in 't lest hem dat Jawoord.

 

 

 

Dat heeft hy al stil swijgens besteld,

 

Sonder zijn Ouders te verklaren:

 

En maekten wijs de Maegd vermeld

 

Mijn vader is na Zeeland gevaren,

 

Als hy sal wederkeeren gezond,

 

Sal ik u trouwen in korten stond.

 

 

 

Hier op gaf hyze tot onderpant,

 

Eene Turkoos twee zilvere Naelden,

 

daer toe een zilvere Siferant,

 

Die zy nog met haer leven betaelden,

 

En daer voor storten haer bloed geduld,

 

Gelijk gy hier nog horen sult.

 

 

 

Want na drie of vier weken stijf,

 

door loose streken so veel boeve plegen,

 

heeft hy ten leste dit schoon Jonkwijf,

 

Alleen tot zijnen wille gekregen,

 

Ende bleef zwaer van 't kind aenziet,

 

Waer door zy raekten in zwaer verdriet.

 

 

 

Hy heeft haer gelaten alleen,

 

En zijn beloften ook niet gehouwen,

 

de Dogter wesende in 't geween,

 

ende bevrugt voor elks aenschouwen,

 

Heeft hem ontboden ootmoedig zwaer,

 

Hy is gekomen als doen by haer.

 

 

 

Tot Rijsel daer woonde zy seer net

 

't was doe seven maenden geleden,

 

denkt op de woorden die gy wel weet

 

sprak zy met trane heeft gebeden,

 

laet mijn dog niet in schande onsoet

 

Jk draeg u eyge vleys en bloed.

 

 

 

Hier op antwoorde hy vals beraen,

 

mijn Vader en is nog niet gekomen

 

maer laet ons morgen vroeg op staen;

 

Trekken na Jperen sonder schromen,

 

Daer heb ik Vrinden jonk en oud,

 

Jk sal u trouwen sonder fout.

 

 

 

Wel aen heeft dese dogter gezeyd,

 

Soo 't u

[p. 605]

 

belieft mag 't anders niet wesen,

 

Jk sal my daer toe maken bereyd

 

om als u vrou te zijn geprese

 

haer hert verheugde van dit geklank

 

maer 't was eylaes een droevige gank.

 

 

 

Als nu gekomen was den dag,

 

Zy haer daer kleeden al op haer beste,

 

en trocken same so men sag,

 

't Onnosel Lammeken ging haer lesten,

 

Ontrent twee mijlen van de stad daer,

 

Riep zy o Jezus my word so zwaer.

 

 

 

Doe sprak de boose gast vol fenijn,

 

Wat is hier te rase wie doet u blame,

 

og Heer wat mag my nakende zijn,

 

De vrugt keert om in mijn lighame,

 

Zy quamen aen een bos vol queel,

 

Daer lagen de bladers van bome veel.

 

 

 

Hyt trok doen uyt een ponjaert breed,

 

En beet so vreeslijk op zijn tande;

 

hy sprak sa hoer maekt u gereed

 

gy moet hier sterve van mijn hande,

 

Waerom mijn Lief met droevige stem

 

Sprak zy viel op haer knien voor hem.

 

 

 

Geen man heeft mijn bekent met sugt,

 

Sprak zy met tranen als gy alleene,

 

Hebt medelijden dog met mijn vrugt,

 

Ontziet u ongeboore kleene,

 

Of is het om het Kind gedaen,

 

Jk wilder liever mee doolen gaen.

 

 

 

Met Tyranny dat hy aenviel,

 

heeft haer gegeven terstond twee steken,

 

zy riep o God ontfermt mijn ziel,

 

geen tijd had zy meer om te spreken,

 

Den Booswigt door den Satan verwekt,

 

heeft het lichaem met blade bedekt.

 

 

 

Hy nam goud ringen van haer hand

 

geld en Juweelen al sonder sneven

 

daer toe de zilvere Siferant,

 

die hy haer had op trou gegeve

 

en liep daer mede onbeschaemt,

 

na de stad St. Thomas genaemt.

[p. 606]

 

Hier na mijn Vrinden verstaet het vry,

 

als het nu was drie dagen geleden,

 

so quam daer eenen Jager voorby,

 

Al met zijn honden in 't Bosch getreden,

 

zy trocken dit dood lichaem stom,

 

Krabde en huylde daer rontom.

 

 

 

Haer meester lieten zy alleen gaen,

 

bleven by haer 't was om te verschrome

 

den Jager was hier in belaen,

 

Wat hy riep zy en wilde niet komen,

 

Jn 't leste ging hy weder terstont

 

Daer sag hy deese Dogter doorwond.

 

 

 

Denkt u dat hy verschoot dat uur,

 

Haer hert was bloot, wit waren haer kaken,

 

haer schoone lijf had meenig quetsuur,

 

't was wel een saek om droefheyt te make

 

hy ging na 't eerste Dorp benout,

 

En adverteerden 't aen de Schout.

 

 

 

Die quamen met veel volk seer weerd,

 

En ook een Wagen voor hem rijden

 

daer vonden sy dees Dogter in d'eerd,

 

Mans ende Vrouwen was vol melijden,

 

En voerden haer na 't Dorp publijk,

 

Wierd daer begraven eerelijk.

 

 

 

Niemand en wiste hoord mijn bedied

 

Wie dit feyt mogt hebbe bedreven,

 

Maer God den Heer die 't al doorziet

 

Heeft hem een wonder straf gegeven

 

Door Gods believen hoort dit beduyt,

 

Hebben 't gebragt de Krayen uyt.

 

 

 

Want zy hem vlogen op 't Lijf seer strak,

 

Waer hy ging over straet brageeren,

 

Was hy in huys sy saten op 't dak

 

En sloegen vreesselijk met haer veeren,

 

De krayen plukten hem ongerust,

 

Soo dat hy hadde nergens rust.

 

 

 

Hy vloekten by dese en geen,

 

Dat hem de Beesten altijd soo quelden,

 

Hy moet wat heb-

[p. 607]

 

ben op zijn leen,

 

Hoord men de Borgers daer vermelden,

 

Op 't lest quam 't aen de Heeren ras,

 

Die hem vraegden van waer hy was.

 

 

 

Hier antwoorden hy seer benoud,

 

En bad de Heeren om genade,

 

Jk moet bekenne mijn grote fout,

 

Want ziet de Vogelen mijn verraden,

 

Over vier dagen door duyvels kragt,

 

Heb ik een Dogter bevrugt omgebragt.

 

 

 

Verwondert was de Magistraet

 

schreven daer na 't wert so bevonden,

 

Binnen de Stad St. Thomas verstaet,

 

Daer men hem strafte om de sonde,

 

zijn vonnis was na 's Heere uytspraek,

 

Hem te verbranden aen een staek.

 

 

 

Eerst nijpen het vlees uyt zijn lijf,

 

Hy heeft in stee van God te soeken,

 

Geroepen aen den Vyant stijf

 

Heeft God verlaten met schendig vloeken

 

Twee Leeraers hebben hem onderregt:

 

Maer 't was verloren met dese knegt.

 

 

 

Den Scherpregter stak aen het vier,

 

Hy doe verlangde sonder meer spreken,

 

Gy jonge lieden Spiegelt u hier,

 

Hoe hy dees Dogter heeft uytgestreken,

 

Hout u belofte in eerbaerheyd

 

En schout al sulke valzigheyd.