| |
| |
| |
| |
Een Vermaakelyk Lied, van een Heeren Knegt, die zyn Trouw beklaegt,
Stemme: Dorotee hoort myn zugten.
Jonkmans hoort mijn droevig zugten,
Want ik leef in ongenugten,
Mijn Lief quam om 't Ja woort vragen,
Om mijn lieve hals een bast.
Jk onnosel Heere Knegjen,
Vreyden na ons lieve Bregjen,
| |
| |
Maer het was al vals gelogen,
Maer wat grooter kool was dat.
Jk trouden dan met dit soet Meysjen,
poesel blank en glad van vleysjen,
Getrouwt een vijf ses dagen,
Na haer Geld begon te vragen,
Als mijn Moeders goet voor uyt.
Daer viel voor mijn niet ten besten,
't Was al nulles in 't requesten,
Zie dat gy maer wat wint,
Jou lieve Leyfje stellen,
Wilt u zinnetjes niet quellen,
Ag dogt ik lieve Monkeurtje,
Was ik als voor dees Sinjeurtje,
Gy loerden my niet bregt,
moet ik mijn leven enden,
Ag wat leef ik in ellenden,
Tragt ik na mijn sterfdag.
| |
| |
Mijn beminde lieve Vroutje,
Holp mijn op een modder schoutje,
Schier dag en nagt op vroed,
Zit helen gantsche dagen,
Chocolaet na haer behagen,
Vind ik haer o droevig kruys.
Al ons goet heeft zy versopen,
Jk heb geen Schoene om te lopen,
woer ik weer in mijn Land,
Deekens Lakens en Sloopen,
Met haer in 't stroo gekropen,
Dol word van dat slegt pleyzier.
Ag bedroeft en gruwel Trouwen,
Had ik mijn alleen gehouwen,
Jn dienst al van mijn Heer,
Mijn vreyigheyd verkopen,
Neemt soo ligt als ik geen Vrou.
|
|