Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 563]

^*

* Katern 73

Een Lied van een Schiltknegt die by een Graaf diende, en hoe hy de jongste Dogter kreeg.

Op een schoone Voys.

Een rijke Graef in zijn Bosschasy,
woonden in 't Ridderschap al van Caysant,
Had veel Lackeyen, Dienaers en Pagy,
Maegden en Knapen meeniger hand,
Die Dogters schoone,
die daer ook woone,
Op het kasteelken in het Berrigs Land.

[p. 564]

 

Klariske d'alderjongste Gravinne,

 

En zy ging wandelen in haer Salet,

 

Waer zy haer Vaders Schiltknegt quam vinne,

 

Daer zy haer zinne soo had opgeset,

 

Die zy uyt minne,

 

Sogt te verwinne,

 

Want zy met groote liefde was besmet.

 

 

 

Schoon Kind wilt mijn dog excuseeren,

 

Want mijn die eeer dog niet gebeuren mag,

 

Gy word 'er bemint van seve Lantsheeren,

 

Sy bieden u haer Minne-klag,

 

Die u Gravinne,

 

Uyt suyvere minne,

 

Versoecken tot de Trouw, Van dag tot dag.

 

 

 

Sy swoer den Jongeling daer met Eeden,

 

Dat hy van herten was seer wellekom,

 

Dat niemand sou de plaets bekleeden,

 

Van haren lieve Bruydegom,

 

Als hy alleene,

 

Men sagse weene,

 

Met tranen vloet als eenen waterstroom.

 

 

 

Dien Schilt-knegt ook uyt dertele zinne,

 

Sprak 'er met troostelijke woorden aen,

 

Gy bent soo Jonk en Edel Gravinne,

 

Sou ik dan voor u Dienaer gaen,

 

Wierd uwen Vader,

 

Dit eens gewaeder,

 

Soo deed' hy mijn warelijk 't hooft af slaen.

 

 

 

Nogtans nam hy haer by der hande,

 

Hy zey wel aen mijn overschoone Bruyd,

 

Hy leydese in haer Vaders Warande,

 

Wel al soo veer ter zalen uyt,

 

Daer kreeg Louwiske,

 

Al van Clariske,

 

Op Trouw een goude Singenet tot buyt.

 

 

 

Louwisken nam met grooter waerde,

 

Uyt reverentie daer zijn hoetken af,

 

Sy buygde voor hem tot der aerde,

[p. 565]

 

Als hy aen haer zijn Troutje gaf,

 

Sy zwoeren beyde,

 

Nimmer te scheyde,

 

Voor dat de dood haer leyde in het graf.

 

 

 

Als doen gink hy haer Vaderken vinde,

 

Die weynig dagt al op zijn jongste Kind,

 

Mijn Heer ik heb een zeker Beminde,

 

En ik heb u soo lange gedient,

 

Wilt mijn raed geve,

 

Want 't kost mijn leve,

 

Soo haren Vader mijn eens by haer vint.

 

 

 

Brengt my dees Maget in geender schande,

 

Sprak daer den Edele Graef al van 't kasteel

 

Maer brengtse liever in vreemde Lande,

 

Soo hoorje van den Vader geen krackeel,

 

Gaet met malkander,

 

Nu op een ander,

 

En Trout gy daer u uytverkooren deel.

 

 

 

Hy nam des Graven woorden in agten,

 

Gink uyt de Kamer alsoo seer verblijd,

 

Hy speculeerde in zijn gedagten,

 

Dat heeft hy aen geen dooven geseyt,

 

Hy gink beneden,

 

Seer wel te vreden,

 

Bragt aen zijn Lief een troostelijk bescheyt.

 

 

 

's Avonds ontfong hy haer soo laete,

 

Uyt haer slaep-venstertje van haer Paleys,

 

En bragt hem ses honderd ducaten,

 

Het was goet teer-gelt voor Louwijs,

 

Jn een Kalisken,

 

Set hy Klarisken,

 

Alsoo begaven sy haer op de reys.

 

 

 

Hy liet haer Vaders Paerdekens drave,

 

Wel twintig mijlen tusschen dag en nagt,

 

't Was om haer Venus lusten te laven,

 

Soo hy met vreugde de reys volbragt.

 

Tot dat zy quamen,

 

Al binnen Namen,

 

Daer losten hy zijn vriendelijcke vragt.

[p. 566]

 

Als doen gink hy een Pastoor aenspreken,

 

Om te bevestigen aldaer hun Trouw,

 

Eer veerthien dagen of drie weecken,

 

Soo was 't Gravinneken al een Vrouw,

 

En Lodewiske,

 

Reed met Klariske,

 

Weer na haer Vaderland met zijn huysvrou.

 

 

 

Het was voor hem een blijde mare,

 

Al wat hy deede het en kost geen quaed,

 

Doen quamen zy thuys weer bey te gaere,

 

Hy had volbragt zijns Heeren raet,

 

Hy wierd ontfangen,

 

Met groot verlangen,

 

Alsoo quam Louwijsken tot grooten staet.