Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 494]

't Beklag van een Minnaer aen Vrouw Venus, om dat hem 't vermaek daer van benomen is,

Op een schoone Voys.

Adieu Vrouw Venus ik moet u verlaten
En neem mijn afscheyd van u soet getal,
Jk seg adieu aen al mijn Kammeraeten,
Die uwen naem beminnen bovenal.

[p. 495]

 

Adieu nu ook mijn overschoon Godinne,

 

O Threzia mijn aengename Beeld,

 

Adieu Catoke die ik soo beminne,

 

Waer ik mijn lust soo lang heb me gespeelt.

 

 

 

Catoke schoon wilt gy nu heene varen,

 

Hoe menig nagie heb ik u gekust,

 

'K Heb u bemint wel twemael seven Jaren,

 

Als Egte Vrou voldaen u minne Lust.

 

 

 

Waer is de rest al van mijn Velt-godinne,

 

Eylaes ze zijn heel Neerland door verspreyt,

 

Sy vlugten en stellen mijn uyt haer zinnen,

 

Sy waren eertyds tot mijn dienst bereyt.

 

 

 

Gy Brugse Meysjes roem der Vlaemse Stede,

 

Hoe verblind gy d'oogen van meenig Held,

 

Wat qualen heb ik om u geleden,

 

Gy bent dat scherp dat mijn ter neder velt.

 

 

 

Komt hier mijn Kinders ende Overlingen,

 

Voegt u hierby betreurt dog mijne daet,

 

Want droefheyt sal u na mijn doot bespringe,

 

Vliet Moeders doen, en schout dog Vaders quaet.

 

 

 

Adieu Confraters die Vrou Venus eeren,

 

En dag en nagt met Dogters bezig zijn,

 

Trout dog bytijds, wilt dit spel niet hanteere,

 

Kort Baggus nat en drinkt de koele wijn.

 

 

 

Bordeelen, Koppelaers, Hoeren en Makrelle,

 

En zulk een soort van Volk heeft my verleyt,

 

Voegt u hier by, 'k moet u eens gaen vertellen:

 

Hoe dat Vrou Venus op het laeste scheyt.

 

 

 

Hier staet de Kop waer uyt dat ik moet suype,

 

Hier staet het vet 't geen aen mijn leden prangt,

 

Daer leyt het vyer dat mijn het vet

[p. 496]

 

doet druype,

 

En droogt al uyt dat aen mijn leden hangt.

 

 

 

Jn 't midden van alle dees droef Tonneelen,

 

Soo leg ik naekt gelijk een dorre Riet,

 

Mijn pockig vel en al mijn rotte leeden,

 

Valt schier van een en rimpelt gants tot niet.

 

 

 

Hondert hoykaden die my steets opkerven,

 

Stoven en smeeren beurt schier dag en nagt,

 

Braken en quylen 't is nu tijd van sterven,

 

Vervloekt moet zijn die mijn hier eerst toe bragt.

 

 

 

Jk die mijn eertijds plagt te gaen vermaken,

 

Met Spaens Frans ofte Muscadelle wijn,

 

Een teugje water dat moet my nu smaken,

 

Of Sassefras dat moet mijn drank nu zijn.

 

 

 

Voor al dees pijne seggen sy moet wesen,

 

Dat gy verliesen moet u beste pand,

 

Hy is bedorven, kan niet meer genesen,

 

Eenen van zilver hebben wy by der hand.

 

 

 

Eenen van zilver wat kan mijn die baten,

 

Wat deugd kan ik mijn Liefje daer me doen,

 

Het vlees zoekt vlees en wil het zilver haten,

 

Vrou Venus berg beklommen met een soen.

 

 

 

Adieu moy Meysies die mijn plag te behagen,

 

Wilt mijn voor 't laetste met een kus ontfaen,

 

Jk brand van liefd' tot 't eynde van mijn dagen,

 

En sterf met Venus Roose Kranse aen.

 

 

 

Amsterdamse Meysies komt met lauriere,

 

Maekt nu een dans en kleet mijn droevig stof,

 

En segt mijn Lief is doot laten wy hem ciere,

 

Gy hebt met mijn gehad het fijn en grof.

[p. 497]

 

Vaert wel voor 't lest en segt aen Venus Helden,

 

Dat ik gestorven ben door Minnedrift,

 

Op dat de Faem van mijn nog quam te melden,

 

Stelt op mijn graft dit volgende op schrift.

 

 

 

Hier leyd een Held de kloekste der zoldaten

 

Die dertig Jaer Vrou Venus heeft gedient,

 

Jn een pockig vel most hy zijn leven laten,

 

Bid voor zijn ziel het is u beste Vriend.

 

 

 

De laetste plaets die mijn nu sal bewaere,

 

En daer mijn rotte lighaem dan verdwijnt,

 

Dat is een kuyl daer ik in d'aerde vaere,

 

Waer dat mijn Son of Maen nooyt meer beschijnt.