Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 271]

Een droevig Verhael van een Gravinne die onthalst is, in het Graefschap Hanover, dewelke bevrugt was, en schandig van haer minnaer verlaten wierd, waer door sy haer Kintje had omgebragt, en daarom ook sterven moest,

Stem, Hemels Oppervoogt.

Komt hier omstanders vroom,
Wilt met aendagt horen,
Dat ik u stel te voren;
Neemt dit stuk in agt,
hoe dat een Graef zijn Suster is bedrogen,
door een Jonkman schoon seer groot van magt,
Een heer van groote staet;
die dees dame minde;
door liefde gaet hy hem aen haer verbinden,
En brengt de Gravin,
Met haer wil en zin,
onder de Linde.

Voogdesse van mijn ziel,
ik kom u begroete;
ik bid u wilt versoeten;
mijn droevige smert,
ik blijf u slaef, ik buyg mijn voor u voeten,
door liefde die ik draeg in mijn Jonk hert,
ik bid u schoon Godin
wilt mijn smeken agten,
dat mijn druk in blijdschap mag versagten,
het stilt mijn groote rouw,
Jk bid u schoon Jonkvrouw,
verhoort mijn klagten.

Wel Jonker hoog van staet,
Wilt mijn refaseeren,
ik bid u wilt dog keere,
En u zinnen slaet,
op een schoon Daem en wilt daer mee spanceeren;
en verhaelt aen haer u soete praet,
Gy zijt wel be-

[p. 272]

 

quaem,

 

Met smeken en vleyen,

 

om een schoone maegt soo te verleyen,

 

daerom gaet van mijn,

 

Gy komt in valsche schijn,

 

Mijn hier bestreyen.

 

 

 

Og zuyvere Gravin,

 

edel van geslagte,

 

Jk bid u wilt versagte,

 

soo mijn wedermin,

 

En laet mijn niet in liefde zoo versmagten;

 

Wilt mijn klagten agten

 

hout u wreedheyd in;

 

Jk zweer by 's hemels Throon,

 

en by den God vol waerden,

 

Wilt dees brief en trouw van mijn aenvaerden;

 

Jk ben u minnaer trou;

 

ik kies u voor mijn vrouw,

 

hier op der aerden.

 

 

 

Neemt gy mijn voor u vrou,

 

Gy zijt dan mijn beminde,

 

Zoo wil ik mijn verbinden,

 

Jn den egten trou,

 

Komt dan mijn lief onder de groene linde,

 

Dat ik mag genieten een kus van jou,

 

Op u lipjes soet,

 

Die mijn ziel genaken,

 

Laet ons samen minne-lusjes smaken,

 

Gy zijt mijn goddin,

 

Mijn hert mijn ziel en zin,

 

Jk zal u nooyt verlaten.

 

 

 

Siet in dese schijn,

 

heeft haer bedrogen;

 

Gink datelijk uyt haer oogen;

 

Zy bleef van hem bevrugt,

 

Doen was de trou en liefde weggevlogen;

 

De Gravin die bleef in ongenugt,

 

zy was quijt haer lief

 

en daer toe in schande,

 

Gink treuriglijk alleen in haer Waranden;

 

Og! Hemel wat een spijt;

 

Mijn eer die ben ik quijt,

 

Den Satan haer aenranden.

 

 

 

O God komt staet mijn by,

 

Hoord mijn droeve klagten,

 

Ey wilt mijn rou

[p. 273]

 

versagte,

 

Want ik ben in ly,

 

Jk weet geen raed ik mag mijn kind versmagten,

 

Dan ben ik van dese schande vry,

 

Mijn Broeder weet het niet,

 

en komt het niet te hooren,

 

Daerom zal ik mijn kindtje gaen versmoore,

 

Zy baert een schoone Zoon,

 

onder een roosen Boom,

 

Zy die v ermoorden.

 

 

 

Toen zy haer kindtje schoon;

 

had gebragt om 't leven,

 

Zy heeft haer gaen begeven,

 

Van den roosen boom,

 

Haer Kamenier die 't had verspiet by desen,

 

Maekten 't kenbaer aen de Graef seer vroom,

 

die van stonden aen,

 

zijn Zuster aenrande;

 

Wat hebt gy gedaen in de Warande,

 

Hebt gy omgebragt,

 

U lieve kind versmagt,

 

O gruwel schande.

 

 

 

Sy bad om lijfs gena,

 

Aen de Graef verheven,

 

De Gravin daer en tegen,

 

Sprak dat is geen Regt,

 

Zie wel wat gy doet, wilt de saek overwegen,

 

Wel was dit niet een groot wonder slegt,

 

Zy heeft de dood verdient,

 

Straft haer aen het leven,

 

Gy kunt geen moord aen u Zuster vergeven,

 

ontziet u lant en eer,

 

Eer dat u straft den Heer,

 

Zy heeft de Moord bedreven.

 

 

 

De Regters van het Lant

 

Dese zaek ook prijsen,

 

de Graef die liet verwijsen,

 

Zijn Zuster een lief pand,

 

zy kreeg daer vonnis klaer om door het zwaerd te sterven,

 

Zy bad genade aen de Broeder maer,

 

Genade was 'er niet,

 

De dood

[p. 274]

 

moest zy besueren,

 

Haer Lief die quam daer aen in groot getreuren,

 

En zag zijn lief in rou,

 

hy riep dat is mijn vrou,

 

Wilt het zwaerd weer keeren.

 

 

 

Genade en geen Regt;

 

Kom ik u versoeken,

 

Aen den Graef seer kloeken,

 

Guntse mijn in Echt;

 

het is mijn lief en u zuster vol waerden,

 

Daerom dog het bloedig zwaerd neerlegt,

 

het smeeken was om niet

 

De dood moest zy besueren

 

Zy wierd onthalst haer Lief ging droevig treure,

 

het was te laet bedagt,

 

Het Regt dat wiert volbragt,

 

Zijn hart moest scheuren.

 

 

 

Gy Jonkmans allegaer,

 

Wilt hier uyt nu leeren,

 

zoekt een maegt in eeren

 

en in deugde klaer,

 

En ook gy Dogters mee, Doet geen Jonkmans begeeren,

 

Zo komt gy met haer in geen gevaer,

 

Steekt hier niet mee de spot,

 

het kan u ook gebeuren,

 

Gelooft geen Jonkmans klagen of haer treuren,

 

Verzint eer gy begint,

 

Haer zinnen als de wind,

 

Zeer ligt verkeeren.

EYNDE.