Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)

[p. 153]

Waeragtig Verhael, van de droevige geschiedenis, hoe door de onkuysheyd van een Biegtvader of Monnik, een Edelman met zyn Vrouw en Kind zyn om ’t leven geraekt, geschied buyten Luyk op een Paleys,

Voys: Het schynd de wereld is een speel Toneel.

Het schijnt de deugd nu heel verbannen is,
Die ’t quaed bestraffen zijn vol ergernis,
Soo ons beschreven word in de Courant,
Het is geschied al in het Luyker-Land.

Een monnik heeft begaen een grote schant
Waer door drie zielen zijn geraekt van kant,
Een Eerbaer Juffrou is door hem onteert,
Die by haer Man als Biegtvader verkeert.

Op haer Paleys al buyten Luyk de Stad,
Woonden een Edelman seer rijk van schat,
Al met zijn Vrouw die samen dit onthout,
Waren geweest nog pas een Jaer getrout.

Hy hiel veel knegts en meyden na de zwier
En voor Juffrou ook eenen Camenier,
Tot zijn vermaek ook veelderhande Vee,
En leefden zoo te zaem in rust en vree.

Hy hield ook veeltijds op ’t Paleys seer ras
Een Monnik die ook zijn Biegtvader was,
Om voor zijn huysgezin te preeken voort,
En haer te stigten uyt Gods Heylig Woord.

Dees jonge Juffrou die quam in de kraem
Al van een jonge Soon seer aengenaem,
Het was den Edelman wel na zijn zin,
En groote vreugde voor het Hofgezin.

[p. 154]

 

Terwijl de Juffrou lag in het Kraembed,

 

Soo ging den Heer uyt Jagen altemet,

 

Of tot pleyzier somtijds eens hier of daer,

 

En was altijd verselt van zijn Biegtvaer.

 

 

 

Maer na verloop al van drie weken tijd,

 

So heeft den Heer tot zijn Biegtvaer geseyd,

 

Jk sal van nagt gaen slapen by mijn Vrouw,

 

Maer laes dat seggen bragt den Heer in rou.

 

 

 

Want ziet de Monnik uyt een geyle zin,

 

Nam voor te pleegen gaen onkuyse Min,

 

En te onteeren desen Juffrou kuys,

 

Eer dat haer Man quam van het jage thuys.

 

 

 

Hy quam des savonts in Juffrous Salet,

 

Alwaer zy lag ging hy by haer te bed,

 

Zy lag gerust en dagt het is mijn Man,

 

Die zoo alleen niet langer slapen kan.

 

 

 

Dees geyle Monnik zonder spreken stil,

 

Ging by haer liggen en volbragt zijn wil,

 

Toen hy zijn geyle lust nu had geboed,

 

Stond hy van ’t bed en ging voort weg met spoed.

 

 

 

Een knegt had hem gelaten in en uyt,

 

Wist niet van ’t quaed bedrog van desen guyt

 

maer savonts laet zijn Heer quam van de jagt

 

Om by zijn Vrou te slapen desen nagt.

 

 

 

Den Edelman komt in de kamer let,

 

En is gaen leggen by zijn Vrouw te bed,

 

De Vrouw zey liefste hoe komt dat gy strak,

 

Sijt opgetreden zonder dat je sprak.

 

 

 

Den Edelman die sprak ik kom eerst nou,

 

By u te bed, O! neen zoo zey de Vrou,

 

Geen uur geleden of gy hebt met lust,

 

By mijn uyt Liefde op het bed gerust.

 

 

 

Den Heer sprong van het bed met toornig-

[p. 155]

 

heyd,

 

Dagt aen ’t geen hy zijn Biegtvaer had geseyt,

 

Gaet aen de kamer van de Monnik ziet,

 

als hy daer quam zo vont hy niemant niet.

 

 

 

Toen vroeg den Heer strak aen zijn knegt gezwin,

 

Wie hy dien avond had gelaten in,

 

De knegt antwoorden daer met dese reen,

 

Mijn heer u Biegtvader en anders geen.

 

 

Soo dat den Heer nu wel bespeurden let,

 

Wie by zijn Vrouw geweest had op het bed,

 

Gaet by zijn Vrouw sprak gy hebt geboeleert

 

En ziet mijn biegtvaer heeft u schoot onteert.

 

 

 

Jk sal gaen setten mijn terstond te Paert,

 

Jagen hem na al met een snelle vaert,

 

Soo ik hem krijg ik sal by Siel en Lijf,

 

Hem gaen vermoorden voor dit snoot bedrijf.

 

 

 

Terwijl haer Man zijn Biegtvaer volgen gaet,

 

So word de Vrou in ’t bed als disperaet

 

Om dat zy was onteert zonder haer weet,

 

Jn valsche schijn! ’t is haer van herten leed.

 

 

 

Uyt disperatie neemt zy ’t laken daer,

 

En rolden ’t als een touw vast in malkaer,

 

Zy draeydent om haer keel gelijk een strop,

 

En seer mismoedig hing haer selven op.

 

 

 

Terwijl zy hing en worstelt met de dood,

 

Soo geeft zy met haer voet het kind een stoot,

 

trapt op het kind zo dat het gaf een gier,

 

Waer door ontwaekte Juffrous Kamenier.

 

 

 

De Camenierster quam straks voor het bed,

 

Daer vond zy juffrou met haer kind verplet,

 

Sy loopt verbaest en met een groot rumoer,

 

straks na de kamer van de juffr. broer.

 

 

 

De broer ontstelt als hy aenhoord dees maer,

 

komt in de kamer sag dees droefheyd daer,

[p. 156]

 

Vroeg aen de Camenierster seer bevreest

 

Wie in de kamer had van nagt geweest.

 

 

 

De Camenier zey niemant als mijn Heer,

 

Heeft daer geweest maer is vertrokken weer,

 

De Broer verstoort die sprong gezwind te paert,

 

hy wil zijn zwager soeke met een vaert.

 

 

 

Hy komt gereden haestig door een laen,

 

Hy sag zijn zwager komen reyden aen,

 

Maer sonder woorden trekt hy zijn geweer,

 

En gaet zijn zwager zoo terstond te keer.

 

 

 

Den Edelman die trekt ook zijn rapier,

 

Het was voor hem eylaes een droef getier,

 

De broeder van zijn Vrou heeft hem gewont

 

So dat den Heer viel van zijn paert terstond.

 

 

 

De zwager sprak gy zijt de oorsaek groot,

 

Al van u kind en van u Vrouw haer dood

 

Den Heer verhaeldent van zijn biegtvaer rad

 

Die hy vervolgt maer niet gevonden had.

 

 

 

Maer toen de zwager regt de saek verstond

 

Berouden 't seer dat hy hem had gewond,

 

Versogt dat hy 't hem wou vergeven gaen,

 

Maer ziet den Heer die storf daegs daer aen.

 

 

 

So dat de Biegtvaer die zo Heylig scheen,

 

De oorsaek is van dees droefheyd alleen,

 

Eerst door 't onteeren van de Juffrous schoot

 

Waer door de zielen zijn geraekt ter dood.

 

 

 

Dees saek die is waeragtig zo geschied,

 

Jn 't Luykerland als ons verrmeld dit lied,

 

Dus ziet men dat in 't Geestelijk habijt,

 

Het quaed zoo wel als 't goed verholen leyd.

EYNDE.