Verzameling volks- en straatliedjes (collectie Nijhoff)
(ca. 1650-1750)–Pieter de Vos–
Auteursrechtvrij
[pagina 63]
| |
Voys: Van de Blaauwe Vlag.De Liefde met een zoet genugt,
Baert zoo menig droevig zugt,
Gelijk ik u zal verhalen,
Van een Koopmans Zoon verstaet,
Jn de Rotterdamse palen,
Die een Dogter minne gaet.
Dese Dogter met 'er spoed,
Was een Linne-naeyster goed,
Jn zijn Vaders huys wilt letten,
Diende sy voor kost en loon,
Waer op hy zijn zinne zetten,
Op dees Eerbaer Maget schoon.
Hy sprak tot haer zo menigmael
Met een Minnelijke tael,
Schoonste die der leeft op Aerde,
'k Kom u bieden aen mijn Trouw,
Mogt ik, O! schoonste Blom vol waerde,
U genieten tot mijn Vrouw.
Zy als een Eerbaere Maegd,
Sprak tot mijn geen Liefde draegt,
Stelt op mijn dog niet u zinnen,
Jk en heb niet als mijn Eer,
Gaet een Edel Dame Minnen,
Want ghy zijt een Magtig Heer.
Dese Jonker reyn van Min,
Sprak mijn overschoon Godin,
Laten wy zamen vereenen,
Tot de dood ons leven scheyd,
| |
[pagina 64]
| |
Daer 's een Ring met zeven steenen,
Tot een blijk van Trouwigheyd.
Deze Maegd door Min bevaen,
Heeft zijn Trouw genomen aen,
Zy omhelsden met haer Beyden,
Toen malkander met genugt,
En zy zwoeren noyt te scheyden,
Waer op dat zy raekt bevrugt.
Hy heeft zijn Vader gevraegt,
Om te Trouwen met dees Maegd,
Vader wilt u niet verstoren,
Laet het wezen dog u zin,
Want ik heb haer Trouw gezworen,
En gekregen tot mijn Min.
De Vader sprak zeer obstinaet,
Nee ik dat niet toe en laet,
'k Sag u liever voor mijn oogen,
Met een strop om uwen keel,
Eer ik dit oyt zal gedoogen,
Kiest een rijke tot u deel.
Vader als het wezen kan,
Laet het dog geschieden dan,
Laet ons trouwen t' onser baten,
En ons schanden dog behoed,
Want ik zal haer noyt verlaten,
Zy draegt van mijn Vlees en Bloed.
De vader met een loose grond,
Sprak gy moet van hier terstond,
Na Moscovien gaen varen,
Nemen u negotie waer,
Als gy thuys komt van de baren,
Zult gy Trouwen met malkaer.
Deze Jonker met bescheyd,
| |
[pagina 65]
| |
Heeft dit aen zijn Lief gezeyd,
Die daerom droefheyd ging toonen,
Dog hy sprak hebt goede moed,
Daer zijn Duyzend Goude Kroonen,
En een Brief al met mijn Bloed.
Zy was daer mee niet te vree,
Sprak Lief laet ik varen mee,
En zy gingen overleggen,
Haer in 't Schip te bergen dree,
Zonder iemant yet te zeggen,
Tot zy diep waren in Zee.
't Schip voer uyt de Maes soo voort,
Na Moscovien dit aenhoord,
Dog de Zee met storm en Winden,
Bragt haer op een klip aldaer,
Dat het Schip in 't kort verslinden,
En zy al in doods gevaer.
't Volk quam te nauwer nood,
Nog te Land met Sloep en Boot,
Dog de Koopmans Zoon verheven,
Js op Gods genade heen,
Op een plank in Zee gedreven,
Met dees Maget vol geween.
Na twee dagen tijd zeer klaer,
Wierden zy het Land gewaer,
Jn Moscovien wilt weten,
Quamen in een Bosch te Land,
Daer zy zogten na wat eeten,
't geen haer diend tot onderstand.
Als zy zijn in 't Bosch gegaen,
quamen daer twee Beeren aen,
Droefheyd zagmen hier gebeuren,
Want dees Beeren als verwoed,
| |
[pagina 66]
| |
Gingen dese Maegd verscheuren,
Dat dees Jonker treuren doet.
Hy schrijft daer op staende voet
Eenen Brief al met zijn Bloed,
Met het opschrift daer beneven,
Waer in dat hy schult en al
Aen zijn Vader klaer gaet geven,
Van dit droevig ongeval.
Hy neemt daer een kort besluyt,
Ook te sterven om zijn Bruyd,
Trekt de Degen van zijn zijden,
Stakze in zijn Jonger hert,
Waer door hy in korte tijden,
Van de dood verslonden wert.
Een Pelgrim quam daer voorby,
Vond dees Brief nog aen zijn zy,
Gingze tot Moscou bestellen,
En van daer op Rotterdam,
Aen zijn Vader die met quellen,
Al dees droeve Tijng vernam.
Deze Koopman dit gelooft,
Wierd van zinnen heel berooft,
Dat hy wijgerde de gratie,
Aen zijn Zoon tot d' Egte Trouw,
Hy heeft hem uyt disperatie,
Gaen verhangen aen een touw.
Hier kan yder geven agt,
Wat de Liefde heeft voor kragt,
Als twee herten zaem vergaren,
Door de Liefde reyn van aert,
Ouders wilt haer laten paren,
Eer 't weerhouden droefheyd baert.
EYNDE. |
|