Oordeel van wijlen den Professor Capar Barlaeus, over 't dichten van
Jan Vos, getrokken uit sijne Latijnsche Brieven.
Uit een Brief aen den Heere van Zuilichem, p. 858.
De Poëten spotten en beuselen nu over ernstige saeken. Maer seker uit veel beter drift
heeft hier onze Glasemaker, een ongelettert man, een Treurspel, hoewel van een
verdichte stoffe, geschreven. Dit is dikmaels gespeelt, en 't kan den toehoorder noch
niet versaedigen. Ik heb 't zevenmaelen gehoort, buiten mijn gewoonte; want ik plag
mijn ooren niet meer dan eens aen sulke speelen te leenen. De heer Hooft heeft het op
mijn' aenmaening gehoort, en stondt als voor 't hooft geslagen. Van der Burg heeft
het gehoort, en stondt stom van verbaestheit. Vondel heeft het gehoort, en zeide, 't is
een man van wonderbaer verstandt. Hy spreekt met woorden van Zuilichem, de heer
Drost, en Vondel mede spreken en schrijven. De spreuken sijn deftig, vol sins en
t'eenemael passende op de saeke. De geheele oudtheit heeft geen treuriger Treurspel:
en misschien sullen sich de strenge berispers daer alleen aen stooten dat het al te
treurig is. Ondertusschen heeft hy twee voornaeme deelen des Treurspels op een
wonderlijke wijse waergenomen,