Alle de gedichten. Deel 1

Toen Laura ziek geweest hadt, &c.

De Doodt, die anders niet dan uitgeteerde maagde'
Ontmoeten in haar kolk,
Riep, toen zy Laura zag, die haar in all's behaagde:

[p. 217]

 

Ik walg en schrik voor 't volk

 

Dat, uitgemergelt, in myn duister hof komt ylen.

 

Ik ben op glans verlieft.

 

Zoo sprak dit spook, en kreeg een van haar scherpste pylen,

 

En heeft myn Nimf deurgrieft:

 

Dit baart, o groot geluk! niet dan verwoede smarten;

 

Zy was slechts half vermoordt:

 

Want Laura hadt haar borst gewapent met twee harten,

 

Toen 't haare was deurboort,

 

Behiel zy door het hart, dat zy my in het kussen

 

Ten mondt uitzoog, noch standt.

 

Twee vuuren in een borst zyn quaalyk uit te blussen.

 

Het leeven is een brandt.

 

Zoo wierdt de Doodt gekeert, en in haar hoop bedroogen.

 

Wie dat twee harten heeft is machtigh van vermoogen.