Vijfde Uytkomst.
Iochim komt al klagende naeckt in sijn hemt, en treet onversiens op sijn Lants-luy, waer af sy verschricken en wech loopen.
O wee! o wee! o wee! wat bin ick in groote noot.
Hans, Hans, her op Hans, loop, loop, hier komt de bittere doot.
Holt, holt Michel, hey woor bistu door ghebleven?
Ghy vrame Kaspel-kinderen, verschrickt nicht, su ick bin noch in 't leven
Ont hebbe vleesch on knoocken, wie andere mensche.
Dat loof ick nich den bistu eyn mensch soo verweer dick,
Edder bistoe eyn geyst ick besweer dick,
Bistoe van goeden soo kaam an mick,
Bistoe van bosem soo goo van mick.
Och neen ick bin nicht booses, man ik ben bedroghen soo schenlijck.
'k Loof dat her Iochem is, 't let sijnder sproocke enlijck.
Io die sullevege bin ick, heb kennis an mijn y vroome lude,
Dijne kompoens, Hans ont Michel.
Och su eyn mool woose mick brude.
Hoort, doe y van my scneeden, kam ick verby eyn schoester gaen,
Door ik mit eens worden, om 't hantwerck by toe leeren,
On dee hat eyn hubse dochter, dee gink mit soo firceeren,
Ick meende datse mijn soo leef hedde, wie ik eer deeden,
Wat heft dat tevekint too doen, se geyt, ont leede
My in 'er vaers bedde, on sede se wol by my komen:
Noe ick verwachten eer met smarten, man wel duvel scholt dromen
Datse sulcke kneepen im maerse hat, den eer ick omsach weerense my alte hoop op 't lijf,
Nu hestoe door sloon sien, ja, dat my al de geleder stijf
| |
Ont lam sunt, on wat ick bad 'et mocht nicht baten,
On tot mijn groot ongeluck, heb ick 'er al mijn kleyder, mijn waetsack, ont mijn seysen moeten laten:
Wat dunckt jou heb ick keyne rede dat ick mick bedreuve?
Woo du pleeght te verstendighste im Kaspel too wesen, on lestoe die soo euven,
Averst doe kenst de hose-koppen noch nicht, se sunt to slim.
Och mijne kleyder, mijne kleyder!
Goo doe mit ons, en west wel too vreeden,
We hebt noch gelt in buydel, ont werden dy wol wedder kleeden.
Och! woo kaam ick 'er toe? och! och! och!
Hen ja soo hestoe dat olde spreeck-woort nicht hooren soogen:
VVer lichtelijck geloovet, wert lichtelijck bedroogen.
Noe dat heftet al wech, nae weenen helpt doch nicht.
Oy vraame Lants-luy al to hoop, sie toch wol toe dat y soo licht
Dusse hose-koppen nicht geloovet, man neemt eyn exempel an mijn,
Steckt eerst doe vinger in d'eerde, ont ruckt in wat lant y sijn,
Ick mach altoos seggen dat ick too Amsterdam wese bin,
't Wert eerst ont lest wol blijven, keen duvel krijght 'er my wedder bin.
Y Iochim 't is genoch, loot doch dat karmen blijven,
Noe loot sen Hans, loot ons em binnen brengen, de Keerel mocht verstijven.
EYNDE.
|
|
Auteursrechtvrij