|
| |
Vierde Uyt-komst.
Brechje, het bet opspreydende, seyt.
NOu daer heb ick een vryer, seecker ick hebber geen duert an,
Ia wel het is om dol te worden, wat of de Moffen haer voor staen laten:
Die rechte smeer-stegels willen oock van vryen praten,
Gelijck deuse dras-broeck al me, die noch soo groen
Als gras is, en by doet hem op als een dreck in een pompoen,
Ia wel 't is een postuertje een mensch mach 'er voor vreesen;
'k Loof seecker hy beelt hem in, dat hy een Hanne of een Geese,
Of een andere Deense Iotte, daerse me after de ploegh gaen,
Voor het, daer hadje 't niet, 't isser veer van daen,
Seecker hy most wel belust wesen die om sulcken man
Verlegen was, neen doch, soo hou ick het noch mit onse Ian,
Dat 's een knecht als een werelt; en ick heb hem lief, sou ick niet, trouwen,
| |
| |
Hy wort schier van elck een bemint, 'k weet datter wel echte vrouwen
Sinnen, die hem wel sien mogen, maer hy hetter den dray van,
Hy bemint sijn Brechje, en Brechje bemint haer Ian;
Nou dat 's even soo veel, dat roert een ander in alle geval niet.
Hem, hou, waer blijft deuse stijve Piet
Denck ick. Seecker ik miende datje me al vergeten hadt.
O neen, mijn lutke deern.
Kom volgme, ick selje in de kamer brengen.
Sie daer is de bedt-stee daerwe in leggen, z'is moy vlack,
Maer we sellen ons wel behelpen.
Dat y heroet slaet, loot mick man betyen:
Ont went noch eyn mool so eng weer, ick weet wol mick te vlyen.
Mijn leveken ick sweer by mijnder tassen, on door komt keen ander geloof in mijn,
Den dat klumpken door doe van gemoockt bist, moet soker gewest zijn,
Kom dan mijn hoeneken, mijn tijpken, loot ich dijn eyn mool vatten.
Och hoe soet is de liefde, als een arm vol jonge katten.
Io jonferken, de leefde brent wie koestront inde lamp.
He he, komt het soo datter sulcken damp
Uyt je mont vlieght, is 't dat, datje gebreeckt,
Kom vaer, gaje in 't bed, en smoort die vlam eer datje 't hiele huys in brant steeckt.
Dat sunt to molen sachte vedderen.
Heruyt geck, ick eet op een tobbe, je steeckt jou voeten niet onder mijn tafel.
I soo, Brechken wil ick seggen.
Weert ghy jou nicht oet theen.
| |
| |
Strackjes, 'k moet men ouwers eerst goenacht wenschen, blijfje maer stil leggen.
Ay geeft mick dan eerste een potske.
Hou op, dat 's waer, after mijn oor deer bin ik niet besnot.
Y my is soo wonderlijck, al de geleeder sunt my stock-stijf,
Door geytse hen, on scheyt van mick als koedreck van moeder lijf.
Y wat heft sie hendige gebeerden, 't is voor woor eyn hubse deeren,
Woor mach dat lutteke tevekint blijven: 'k wol van harten geeren
Datse wedder hier wee; wat schol mijn olde Meume al wonjer snacken,
Dat icker mit so eyn schelmken an mijn sijde quam te hoes sacken:
't Gantse dorp van Kolbeeck spracker wonjer van, jo voorwaer,
Door leuf ick isse wedder. By mijnder sielen 't is de vaer:
Dat de hoer de suke hool: se heeft ghelogen,
Och ik arme knecht! wo ben ik soo schendigh bedrogen:
Dat dy dat Osenburger wapen besloo, doe looser meeke,
Och ick weet jo gants keen root, ick mach de kop onder de decken steeken.
Ay Neel laet ick noch een reys drincken, seker ick bin noch niet buys.
Ick wil geen gedrinck mier hebben, je hebt 't hoy al tuys.
Ick kan deuse kraegh niet los krijgen, hoe wort een mensch oock gebruyt.
Brechje doe jy 't een reys los, en helpt hem 't wambas uyt.
Wat hebje in 't bedt geleyt, licht een reys met de keers.
Wel wat is dit voor een juweeltje? Neel, Neel, ackerment 't is een giest.
Dat moet ick bekijcken; jou droncke biest,
Sel jy in ons bed gaen leggen.
Wel vrouw wat is hier te verhackstucken?
| |
| |
Ay lieve kijckt dense schelm ien reys.
Iou dochter och arm mijn goe meyster! die heeft mick bedrogen.
Vaertje dat is niet waer, de schelm het gelogen,
Maer ick seltje van stuckje tot beetje doen verstaen.
Flus soo ick om wat te halen, inde keucken sou gaen,
En dit liefje volgde mijn, en hielme deer dingen voor die niet betaemde
Te seggen, ja wel deer, ick schaemde
Me schier doot, gelijckje dencken kunt, wel hoe
Een eerlijcke dochter sulcks te vergen, deynckt toch hoe ick te moe
Was; nou ick liet hem al betien,
En ick bedocht dese list, op datje allegaer sout sien
Dat het een guyt is die niet en deught.
Ia, ja, bin jy sulcken quant?
Dat selle we jou wel uytkomen; sa mannen, elck een stock inde hant,
Och meiner lieben goe meyster,
Ick bid jou holt doch op.
Na datse Iochem uyt gejaeght en dapper ofgesmeert hebben, komense wederom, en Ian seyt:
Ick geloof vastelijck dat hy daer een teyster
Tien twaelf, die goet is gekregen heeft, trouwen het quam hem toe.
Kom vaer, gaeje jou wat rusten.
Wel Brechje daer heb ickje noch te liever om,
Nou datje jou soo wel gequeten hebt.
Hier een reys, selje men noch scheeren?
Nou dat 's alliens, soo moetment de Moffen verleeren,
Die 'er al te veel laten voorstaen, en ruycken niet in wat lant sy sijn.
Ie hebt jou wel geweert met de nemmer in de brant, kom moer gaje met mijn
binnen.
|
|
Auteursrechtvrij