|
| |
Het vyfde bedryf.
Sestiende Uitkomst.
Iemant, en Elck uyt.
SIe soo, nu gaet'et wel, zyn leven loopt gevaer,
Wanneer wy nu in't recht staen pleyten met malkaer,
Als ick hem accuseer, en wil hy 't weder leggen,
Soo sult gy (als ick u vraeg) maer ja en amen seggen,
Doch 't kan niet schaden dat Elckeen hem mee belast.
Myn heer dat sal ick doen.
Al wel, nu gaen myn saken vast.
'k Begin des Drosten huis, hoe langs hoe meer te naderen
't Is tyd dat ik eens hoor, of sy haer al vergaderen.
Binnen.
| |
| |
| |
Seventiende Uitkomst.
Den Drost Jonker Gnor met vier Schepenen in den Raet sittende, Iemant Elck, Priester, eerste Burger, Niemant, Niemendal, de Waerheyt en Gerachtigheyt op 't lest uyt.
DE oorsaek heeren, dat wy hier vergadert zyn, is dees, dat s' huyde morgen vroeg een man gebrocht by myn,
Die Niemant heet, en wert van Iemants wegen,
Als oock van Elckeen, beschuldigt en betegen,
Dat hy heel schrickelyk, en groffelyk heeft misdaen,
En tegen zyn Majesteyt hem te buyten gegaen,
En dat's den hals verbeurt; want siet het is een kryme.
Daerom ga jy luy heen, en haelt die schellem by me.
Dat loof ik wel, twee op een, is een moordenaer.
Het is d' emblemata van 't lam in daysent vreesen,
Ga jy eens heen, en siet of jy Niemendal hem kunt belesen.
Ay heerschipje een woort.
Weg, weg, 't is hiet van't mal,
Wat is dit voor een knaep?
Tut, tut, 't is Niemendal,
Ja wel, wat komt men hier nog langer al te veuren,
Moet ik myn nog om niet of Niemendal gaen steuren?
Non vriend begin jy slechts
Verleden wiert'er een soo jammerlyck vermoort,
Ik weet wel wie het dee, ik sou'em wel beklagen,
Maer om de sckerheid moogt gy Elckeen het vragen.
Wie heeft dit feit bestaen, wie nam dit by der hant?
't Wort Ellickeen gevraegt.
Myn heer dat deed Niemant.
Laest in de donckere nachten,
Heeft Niemant met gewelt een dogter gaen verkrachten
Het was een aerdig dier, een deugdelycke meyt.
| |
| |
Maer waer deur weet jy dat?
Iemant heeft'et myn geseyt.
Myn heer, en wilt u daer niet in verwondert houwen,
Dees schelm schend en slaept alle nacht by echte vrouwen,
En om zyn geyle lust te plegen na zyn hant,
Vergeeft sy hare mans, en helpt haer soo van kant,
Gelyk als van 't pasquil, is daer wel iets verschooning,
Dat hy laest heeft gemaekt; op onsen heer en koning?
Sagt gy eens Ellickeen, wie heeft dit feyt bestaen,
Is't Iemants schult, spreeck up?
Niemant heeft' et gedaen.
Wel vriend, hoe gaje jon soo in de boosheid styven?
Hoo, hoo, daer's noch veel meer, ten sal hier niet by blyven,
Hy heeft een ding gedaen, dat is den hals verheurt,
Te weten van het geld, dat laest wierd vals gekeurt.
Men ging door 't heele land na desen slichter vragen.
Maer Elck die swoer, dat het door Niemant was geslagen.
Elckeen die seyt et noch.
'k Was laestmael op een dorp, daer is 't gebeurt, dat hy
Daer in een koeren schuur, een groot gat met zyn hand brack,
En met een koele vuur de heele schuur in brand stack.
Myn heer, ik sag'et mee, ik was'er niet wyd of.
Ja wel myn lieve knecht, dit luyt te byster grof;
Jy hebt den dood verdient.
Soumen die in 't leven velen,
Die's hemels heylige kerck soo jammerlyck bestelen,
Gelyk men heer Pastoor dit selver is bekent.
Myn heeren dat is waer, hy had myn't goed ontwent.
't Is myn niet mogelyk al zyn fieltachtig wesen
Te seggen, maer ik bid, wilt dese schriften lesen.
O myn ik word soo bang, waer schuyl ick in een hoeck?
| |
| |
Wel vrees jy Niemendal? kom kruyp hier in myn broeck.
Dit brengt zyn sentency mee, hier valt niet meer te seggen.
Myn heer ey vaer maer voort, hy kent niet wederslegen.
Soo gaene wy'er mee deur.
't Is myn alliens hoe jy't doet,
Al gunt my Iemant quaet, Niemant die gunt hem goed,
Al komt my Iemant nu met sulcken onrecht hoonen,
Soo sal't 'em Niemant weer met alle deugden loonen.
Wel aen gy heeren, wyl dit Niemant wederlegt,
Eysch ik uit 's konings naem, het koninklyke recht,
Men sal hem levendig 't hart uyt de boesem rock en,
En met vier paerden voort daer na van een getrocken
Heer Drost, dat is te hoog, laet hem met hangen vry,
Soo dunckt het myn heel goed.
Soo gaet dan datelyck voort, volbrengt de execusy.
Hier sie jy, hoe dat Niemant met een vry gemoet onschuldig in de dood met zyn wil gaet.
De Waerheyt uyt.
Ik gebied u altemael, dat gy voor de Waerheid stil staet.
Wy willen met hem voort, wie of het ons sal weeren?
De Gerechtigheyt uyt.
Het is Gerechtigheid, die u doet wederkeeren.
Ik hoor de Waerheid daer, helaes! ik word so bang,
Ik sie Rechtveerdigheid, ay my, myn word so ang.
Ik seg, bint Niemant los, en laet hem ongetoogen,
Gy Rechters! die het recht, met averechtse oogen
Half slapen de aenschouwt, en weet niet, wat gy doet,
Wie hebt gy hier verdoemt? helaes een armen bloet,
Die soo onschuldig is, als 't kind te nacht gebooren,
Van 't geen men hem opleyt, en sonder te verhooren,
| |
| |
Of letten op de saeck, verdoemt men hem terstont,
Ter beê een's rycke vreck, en eervergeren hont:
Doch het is u geen scha, hy sal't u wel beloonen,
't Geloof dat dese strop meer kost dan duisent kroonen,
Wat geeft gy om de toom, wanneer gy hebt het paert?
Als 't lyf maer is versorgt, die ziel is u niet waert:
Foei Rechters, dat gy't Recht so schendig gaet verkoopen,
Men hoorde levendig het vel u af te stroopen,
'k Sal u, ter rechter ryd, eens straffen als't betaemt,
Hoe zitje dus en dut? of wordje nu beschaemt?
Om dat de Waerheid u met Recht komt overtuygen.
Heilige Rechtveerdigheid, wy allesamen buygen
Ootmoedig voor u neer: Wy bidden, hebt gedult.
Verschoont doch dese fout, want het is Iemants schult,
Die ons door Elckeen soo schandig heeft bedropen;
Wy bidden u noch eens, met kniejen neergebogen,
Dat ons de Waerheid dog, met Recht, wat onder wyst,
Wel aen, gy heeren, ryst,
U fout die is verschoont, maer wilt niet meer so sondigen.
So sal de Waerheid u altyd het Regt verkondigen:
My is al lang bewust, hoe dat dien boosen Iemant,
Wou schuyven al zijn sond' op desen vromen Niemant,
Dat Iemant my verliet is al een poos verleden,
En nam weer in de plaets, de leugen, en d'onvreden,
Hy wiert van d'ondeugt selfs als haer veltheer gekroont
Niet met een lauwerkrans, naer d' eerlyke gewoont,
Maer met een vuyle hoer van spitse netelbladen,
Om soo op 't onverlienst de Deugden te beschaden.
Geen slang en is opaerd, die soo venynig steeckt,
De Ondeugd' heeft hem nog, op dat hem niet ontbreekt.
Dees lasteren al t'saem wel strictelyk verbonden;
Als haer Bedrog en Nyt, daer toe Moet will'ge sonden.
De Huychlary die was zyn aldernaeste raet,
En Elck die volgden hem, gelyck een kloeck soldat,
En doen hy hem dus sag gewapent met haer alle,
| |
| |
Schiep hy in alle sond' een wonderlyck gevalle:
Want Elck flatteerde hem, en sey, ô noble quant,
Indien gy yets misdoet, schuyti'et op Niemant,
Laet by u Ezel zyn, laet hy u misdaet dragen,
Daer Niemant in zyn hart hem dikmael ging beklagen,
Ey sey'em altemet het geen dat hem misstont,
Myn soon, hier doet gy quaet, en hier weer groote sond',
Dit goede onderwys kost Iemant niet gedoogen,
Maer heeft zyn gal en spyt, en ongedult gespogen:
En heeft van die tijd aen op felle wraeck gedacht,
En heeft door Ellickeen, Niemant hier toe gebracht.
Hier het gy 't leven nu van een goddeloosen
Die sich van 't goede went, en keert sich tot' et boosen,
Want al wat hy begint, is nimmermeer geen deeg,
Ja selfs het niet, dat is hem in de weeg,
Uyt vreese dat het sal zyn boosheid niet verswygen.
Ja waer 't hem mogelyck, om soo veel macht te krygen
'k Loof dat hy wenschen sou, wanneer hy yets misdoet,
Dat alle menschen voorts sturven op staende voet;
Op dat zyn boosheid niet sou aen den dag geraken,
En dees soeckt noch zyn vuyl met Niemant schoon te maken,
Met een die vlees noch been, noch mens en is noch geest.
En was hy dan soo vroom hy reckte noyt ten val,
Kan Niemant, segt doch eens, dan spreken valse woorden,
Sal dan een nietig niet, gaen stelen, rooven, moorden.
Hoe kan dat niet en is dan valse munte slaen?
Dat dit niet waer en is, dat kuntge wel verstaen.
En niet, dat niet en heeft, sal die de maegden schennen,
Dit moet gy heeren met de Waerheid nu bekennen
| |
| |
Dat het niet mooglyck is, maer dat' et Iemant doet,
Dat is gewisselyck, on oock een vaste voet.
Bedenckt myn woorden ens.
Was ik als jy myn heer, ik bad voort om genaden
Want na ik het bespeur, u zaken staen niet wel.
Hoe! 'k hoop niet dat Elkeen my nu verlaten sel,
Ay zeid maer heus van mond, so sal men ons niet hinderen.
Dat 's waer, maer Elckeen sorgt voor vrouw, en ook voor kinderen.
Maer Elck die ruyekt lont
Heel wel, ik hebt gevat, voort breng dien schelm terstont
Hier after in 't vertreck.
Hoe Word ick soo versteken?
Ay hoort myn onschult eerst.
Niemant mocht flus niet spreken
Gelyck gy hebt gedaen, vergelt men ook u weer,
Elckeen komt hier by ons, en set u daer wat neer.
Segt hoe lang sult gy noch zyn schelmery verbloemen,
En om een anders ziel u cygen ziel verdoemen?
Wy weten van die saeck, u doen is ons bewust,
Al lang genoeg geveynst, al lang genoeg gesult.
Bekent'et hier voor 't Recht, en bid weer om genade,
Dat raed ick Ellickeen, eer dat'et word te spade.
Dewyl Gerechtigheid haer strenge vierschaer spant,
Soo en versuymter niet: eer dat haer looren brant,
Sy sou op 't onversienst Rechtveerdig u verrassen.
Dat u de Waerheid seyt, daer moogt gy wel op passen,
Want, siet, ick raed a best, eer dat gy u bedriegt.
De straf die volgt de sond', wee die onnoodig liegt,
Maer wilt gy wederom haer rechte liefd' betoonen,
Soo sal Rechtveerdigheid u weer met regt verschoonen.
Set op geen sterftyck mensch u vast vertrouwen meer,
Met Iemant is 't al uyt, gedaen is 't met u heer,
| |
| |
Gy sult geen gaven meer noch geld van hem ontfangen,
Syn oordeel is gevelt, want hy sal moeten hangen.
Dat sou op den hals aenkomen, neen daer heb ick geen verlangen
Na, wat gaet Iemant aen, hy hangt soo lang tot dat hy 't moe wort.
Ik sal'er myn gat wel uyt draeyen. Elk weet wel waer 't hem schort,
Maer sou 't al eers genoeg wesen? sie toe, Elck let eerst wel op zyn saken,
Wat dunckje, kan 't gaen? ick weet niet, byget ick kan 't goet maken,
En al met fatsoen oock. Siet eens op sulcken manier
Ben ick met hem veraccordeert, dat Elck hem de meeste çier
Die men Iemant ter wereld doen kan, sal bewysen,
Doch met beding, dat Elck niet allenlyck sal spysen,
Maer van alles versorgen, wat tot de wereld dient,
En soo lang Iemant dat doet; so lang is Elk zyn vrient,
En oock langer niet, siet soo staen de saken;
Heeft Iemant nu wat op zyn hals gehaelt, soo mag hy 't wel goed maken,
Ik heb myn best gedaen, ik slacht'et kind in de wieg,
En nu is het tyd, dat Elck voor hem siet, eer dat hem Iemant bedrieg:
Ik kan wel gissen, dat hy op myn set al ayn vertrouwen,
Maer Elk denkt (wel wyser) ik sal'er myn handen wel of houwen;
Ik wil hem, soo 't mogelyck is, noch wel by staen met raet en daet,
Maer Elk is so fot niet, dat hy metlemant in de doot gaet
Dat Iemant lyckewel so sturf, 't soume nog wel een dag drie vier krencken,
Trouwe, daer was de rou mee uyt, en Elck sou'er niet meer om dencken;
Evenwel waer 't groote schande voor Iemant, dat hy so sturf,
Maet om de waerheid te seggen, hy is de geen die Elck eerst bedurf,
Want hy leerde me alle moet willige sonden, en wacker suypen en vreten.
| |
| |
Moorden, hoereeren stelen, ja wat de duyve niet sou weten
Te bedencken, of voor den dag te brengen, dat wist dese vent,
En so dra wist hyst selver niet, of 't was Elk mee bekent,
Want ik ben alsoo gaen als hy, sie daer ik wil sweeren,
Dat Elck zyn verstant te werk ley, hy sou Iemant voorby leeren,
Want ik wed, soo veer myn Iemant wat voor doet, ik sal 't hem na doen,
Het zy dan in't goed of in't quaed, maer siet Elk doet het op zyn fatsoen;
Doch al genoeg hier van. Nu om myn heeren, 't geen sy my vragen, te verklaren,
So weet dan, dat ik met Iemant al over ettelycke jaren
Kennis gehad heb, ja van zyn kindsheid af,
Daer hy hem heusselyck in droeg, tot dat hy hem ter school begaf,
Daer hy in korten tijd vry meer als gemeen leerde,
Gelyck Niemant wel weet, die doe ter tijd met hem studeerde:
Nu is 't op seker dag gebeurt, dat Iemant na de kerk sou gaen,
So siet hy myn een ander stractjen inslaen,
Iemant uyt nieusgierigheid, wou sien wat Elk daer sou beginnen,
Komt me al stilletjes volgen, en eer ik toesag was hy'er mee binnen:
'k Verwonderde men dapper dat ik Iemant in sulcken huysvont,
Want hy was soo heerlyk gekleed, wat had ik te doen? Elck terstont
't Hoetjen of, 't beentje after uyt, en bad hem wat te fitten,
En brochten soo voort die dag en nacht toe, met joelen en met kitten,
Tot aen den morgenstont, doen gingen wy daer van daen,
Om ons wat te vervarssen, en wy quamen voorby een kerck gaen,
Daer Iemant in trat, en men sou'er juyst preken,
Elck vraegde, wat hy daer doen wou? ik moet hier Niemant spreken,
Seyd hy; schaemt jou wat, mocht ik seggen, jy bent ommers noch buys,
| |
| |
Jou hart is'er met na gestelt; wel seyd hy, myn hart Iaer ick altyd t'huys;
Ik begon te lachen, en docht, dit zyn seltsame wercken,
Dat Iemant zyn hart t'huys laet, als hy gaet ter kercken.
Wel, vraegden ik, waer sluyt jy 't dan, als jy hier bent?
Ik sluyt het niet, seyd hy, maer ik geeft 't de Begeerlyckheid over, en die send
Het dan over al, so na myn vrou, so na myn kinderen,
Dan na myn schatten, op dat die by lieve niet verminderen:
Nu na de courantiers, om te hooren watter omgaet,
En oock wel na het hof, om een groote staet
Te verkrygen, en ick hou niet by me als myn oogen,
Die laet ik dan over en weder gaen, op dats'er wat mogen
Vermaken in 't aensien van vrouwen, en in pracht van de grootheid,
Nu weer in 't kostelyk gebouw, dan weer in de geveynsde devootheid.
In somma, daer is soo veel, dat men op 't geestelyk niet eens kan dencken.
Waer sal Elck zyn hart dan laten, seyd ik: ik sal u wat schencken,
Seyd hy; en gaf men een boekje, dat vry wat deegs leek,
En doen we in de kerk waren, deet ik het open en bekeek
Wat'er in stont, ik ging het een blaetje voor, het ander na lossen,
En doe ik het te dege besag, waren't Uylespiegels Amadisjes, en Reyntje de Vossen,
Elck sou Iemant hier wel in berispt hebben, maer om dat hy ryck was en dorst ik niet,
Mit soo komt myn eerweerdige Niemant, en siet
Dat wy ons soo mal tierden, en sulck gebaer hadden,
Wel stoutelyck aentreden, en vat ons by de kladden.
Hy bestrafte ons dapper, doch met goed fatsoen,
Waer over Iemant so quaed wierd, dat hy sey, wat hebt gy'er mee te doen?
Gy pylarebyter, gy hoerenbroeck, gy nachtrave,
Gy dief, maegdenschender, gy brandstichter, gy brave,
Gy pasquillemaker, 'k sal sien of'et u betaemt,
| |
| |
Dat gy Iemant voor Elk so stoutelyk maekt beschaemt,
Niemant wou noch wat seggen, maer 't en mocht niet haten,
En zederd die tyd heeft hy Niemant ernstig gaen haten,
En maekt voort met myn verding, dat al wat dat hy aenrechten sou,
't Zy moord, 't zy schennis, of brand, dat Elck dan seggen sou
Dat heeft de loose Niemant gedaen, men hoort'em te hangen,
Doch 't spel is heel verkeert, Niemant raeckt vry, en Iemant blyftgevangen.
Dus verklaert Elck, by Recht en Waerheid, dat Niemant onschuldig aen al dit bedryf is.
Maer dat het Iemant gedaen heeft, dat is waerachtig en wis;
Hoewel ik noit gedocht had, dat dit Iemant sou overkomen
Had Niemant hem niet aen de Waetheid gehouden, en had hy de Gerechtigheid niet mee genomen,
Hy sou bot gevangen hebben, maer nu hy'er soo sterck mee is bepaelt,
Ist niet meer als billik, dat Elk voor heurluy zyn zeyl inhaelt,
Ik beken dat ik hier in heb groffelyck misdreven.
Dus bid ik om gena, ay wilt het Elck vergeven.
Sta op, Elk heeft gena, maer Iemant is vervloekt
Die uit der vroomen scha, zyn winst en voordeel soekt.
Waer is dien booswicht nu? sa haelt hem hier gy gasten,
Ik moet dien argen drog zyn kleedren eens doortasten,
En sien, of ik niet vind dat hem tot scha gedy.
Elk een heeft jou beklapt, en al jou schelmeryen
Heel grondig uytgeleyt, dus wilt het mee belyen,
Soo sterfjy als een Christ.
Ach wil myn Elckeen nu in de noot afgaen?
Ach had ik noyt geleeft, of waet ik noyt geboren!
Ach Elk! die'k voor myn vriend en vader had verkoren
Verraed gy nu u heer, segt zyn wy so verdragen?
Hier hellept nu geen klagen.
| |
| |
Sta stil dat ik eens soek, zyn hier de brieven al?
Suster wat vind gy daer al?
Aen Madamme Luxoriosa, wel wat mag dit dog wesen?
Laet sien waer is myn bril? ik moet dees brieven lesen.
Hy leest dese navolgende brieven.
MADAME, volgens onse laetste afscheyt sende ik u het poeyerken, stroy et in eenige lepes spijs hy sal 't so haeft niet ingeswelgt hebben, of ik beloof u, dat gy oer vier-en-twintig uren aen zyn, een vrolycke weduwe sult wisen. Ik soude na dese haeft gevolgt hebben maer ik ben hier met eeren, die men Niemant haet, in groote moeyte geraeckt, doch mijne zyde hou ik voor 't best, want ik hebbe al den gantschen Raet, en voornamelyck Ellickeen, door hulpe van den goeden Godt, op myne hant gekregen. Soo haest ik my door wraeck vernoegt sie, sal ik niet nalaten, om met den eersten u met mijn tegenwoordigheyt by te woonen, en verblyve ondertusschen uwen getrouwen Lief hebber, en Dienaer
Iemant.
Wat dunkje geeft'et jou wonder, dat te we altemael verbaest en stom staen?
Ik vrees van jou'ent wegen, dat 'et blat noch schriekelyk
MYn Heer, u last heb ik volbracht, de pasquillen heb ik zo hier en daer gestroyt, ik heb een goet deel van onse gemunte penningen uytgegeven, de rest sende ik u weder terug om het insigt van eenige versiende te beletten. Voor al dient u te weten dat seker rijk koopman, met een onwaerdeerlyke schat van juweelen, over morgen van hier vertrekt ik heb door behendigheyt de weet gekregen, dat hy door 't westerbos, ter stinkerhant af voorby de vervalle kapel van onse L. Vrouw van gratien zijn weg sal nemen. Past op'em, hy sal alleen zijn, en voor een halve stuyver loot, kunt gy veel duysenden verkrijgen. 't Geschoff eerde maegdeken heb ik heymelyck doen verdrincken. Schrijt my cito antwoort hoe dat et met de laeste moort door ons beyde uytgerecht, al is, en vaert wel. UE. getrouwe broeder en medegesel
LATRO LATRORUM.
| |
| |
Benedyste, dat 's een siel, ô neer dat is een guyt,
Wat dunkje, dat's een schelm, hier barst de bommel uyt.
Wel wie had dat gedocht, hy schynt de Vroomheid eenlyck?
Dat is der guyten aert, want sy haer selfs gemeenlyck
Van buyten çieren, met het schynsel van de deugt,
Maer siet hoe dat haer hart in wendig sich verheugt,
En als een felle leeuw vol grim en nijt gaet toonen,
Die door gekerm of klagt, geen lam en gaet verschonen.
O jemeny wat ik hoor is Iemants hart so wreet?
Nog meerder als het lykt, want onder Niemants kleet
En schuylt geen arg noch list, noch andere valse treken,
Maer voert een duyf in 't hart, als een oprechte teken
Ja, overgeven guyt, jebent een braef gesel.
Ai my myn arrem mens wat mogt ik dog aenvangen nu wel,
Dat ik myn ziel en sin aen Elckeen heb gehangen?
Die me buyten alle trou soo schendig heeft verraên,
Ik klaeg 't myn oogen, want ik heb 't myn Selfs gedaen:
Had ik dit werrick maer alleenig voorgenomen,
Ik waer hier tot dees staet en jammer niet gekomen.
Wat watge, of gy u schoon al buiten sorgen houd,
Dat gy daerom u quaed voor my verborgen houd?
O neen verwaten mens, ik sie door hart en nieren,
Al laet ik u te met de schoot wat ruymer vieren,
Denckt dat ik daerom niet de vroomen heel vergeet;
Maer haer geweldenaers ook wel te straffen weet.
Haer lyden sullen sy hier na by my verpoosen,
En loove mynen naem, wanneer de goddeloosen
Vol wee en jammer zyn: en als 't is te laet
Haer selfs vervloecken, door haer onbedachte raet:
Wat's een ligtveerdig mens? niet als een scharpe doren
Die tot een vroomen plaeg en onheyl schynt geboren,
Dat wyst zyn leven uyt, want wat hy doet of denckt,
Is valsheid en bedrog. Maer ach, helaes! hoc krenckt
| |
| |
Hy buygt wel 't ware regt, maer kan 't niet overwinnen.
Is 't u wel mogelyck, dat gy met u hand
De Sou bercycken soud, of door een groote brand
Te loopen been en weer, en sonder te beseeren,
Verdoolde en blinde mens, veel minder kunt gy deeren
Of quetsen't vroom gemoet, dat ons in d'armen neemt?
Dat had gy niet gedacht, ick weet het doet u vreemt,
Dat wy soo onversiens rechtveerdig u verrassen,
De goddeloose bloeyt een korte tyd, sy wassen
Gelyck de tydeloos, die als de Son door kracht
Het ruyckend verweckt, al lange leyt versmacht,
Een godloos mens, een teere bloem,
Een loogen, en een yd'le roem,
Als gy dees wel te deeg besiet,
Nu lijck et wat, maer stracks is 't niet.
Hier hoort gy nu haer aert, en ook haer opkomst seggen,
Haer leven, en haer dood, dat hoort ge my uyt leggen,
Hoe dat haer glory stuyft, als kasch stof voor wind,
En dat men na haet dood gants geen gedachtnis vind.
Ag moet ik dan de wereld, en al myn goed verlaten,
Myn ryckom en myn pracht, en overgroote staten,
Myn huysen en myn hot, ay my ick sterf van rou,
Myn vrienden, kinders, en myn overschoone vrou?
Seker Niemant heeft'er deernis mee, 't staet met Iemant vry pover
Wel wy geven deuse patient de Gerechtigheid heel over,
Die mag 't maken so 't haer belieft, of so sy het verstaet.
Och me dunckt datter een mes dwars door Niemants hart gaet.
Belemmert gy u ziel nog met dees aerdse leuren!
Wat wilt gy om de wereld 't benaude hart nog steuren?
U tyd die is voorby, besorrigt uwe ziel,
Het recht staet voor de deur, de dood volgt op de hiel.
Dewyl ik word belast met veel snoode feyten,
Soo gunt me dat ik mag wat tot myn voordeel pleyten
U schlmery heeft uyt, verlooren is 't gepleyt,
Bereyt u, want dees slag geeft u Rechtvaerdigheyt,
Sy staet hem 't hooft af.
| |
| |
O wee, daer leyt hy neer, sen hals is'em of'estcken
Niemant sal voor zijn ziel een kleyn gebeetjen spreken.
Swyg seg ickje, jou siel.
Wat sou 'k doen, ik bid voor Iemants ziel.
Wel jongen is dat vragen.
Of selme na de dood malkaer noch haet toe dragen?
Hier siet gy altemael, hoe der godtloosen raed,
Hoe listig dat hy is, haer selfs gedijt tot quaed.
Gy Rechters, doet als ik, en wilt rechtveerdig rechten
Ontsiet de rykdom niet, verschoont geensins de slechten
Maer straft naet eysch van 't recht, so sal hy sien dit lant
Met vreé en eenigheid, en welvaert dicht beplant.
Maer kreunt gy 't heylig Recht soo sullen uwe landen
Door kryg en hongers noot, en heete pest verbranden.
Dus merkt myn woorden wel, en hier mee ik verdwyn
Weer na myn wooning toe, de Waerheid gaet met myn.
Binnen.
Heb danck, heylige Rechtveerdigheid, dat jy ons soo wel geleerd hebt.
Niemant bedancktse seer, datje sen druck in vreugt verkeert hebt.
Ik wil dat dese dag geviert door't heele lant wort,
En diese niet en houd, dat hy terstont gepant word.
Nou blyft by myn te gast; waer wil gy heen, myn heeren?
Wy sullen Niemant eens lustig met Niemendal tracteeren.
O neen myn heer, jy eerst.
Nu doet de Drost de eer, een yder bid om 't seerst.
Ay maeckt geen compliment.
Wat soo, dat mag ick lyen,
UIT
|
|
Auteursrechtvrij