Het beleg van Gent ten jare 965

[p. 26]

Hoe den grave eenen brief sent an die van Ghendt , ende fraye vieringhe.

Peynsende in sijn selven dicwils hoe dat met die edel stad van Ghend vergaen mochte, ende om dat den grave Aernaut was seere verlynghende om in Vlaendren te commen, claghende dat die edelheyt van Vrancrijc behoorde in rechte te hauden, my al sulcke een onrecht doende sijn, dat sy myne stede willen raseren, vloekende den verraders, die hem also an den conynck vermaect hebben, dies den grave Aernout eenen brief heeft ghescreven ende ghesonden an die van Ghendt, ende ontboot hemlieden in corten daghen by hemlieden te commen, want den conynck Berrengier met allen sieck es, ende te bedde licht, ic duchte dat hy niet langhe leven en sal, daeromme dat Rosula seer bedroeft es.

Ende den verrader Alfonce was met grooten nijd onsteken op den grave Aernaut om dat hy Thiebaut synen cosijn also versleghen hadde, hetwelcke hy belooft hadde up den grave Aernaut te wreken, als 't hem best pas dyncken soude; daeraf willic swyghen ende vertellen hoe dat den bode te Ghent commen ende hoe Geeraert van Ghent den brief las voor al de ghemeente:

Hier staet saluut an mijn vrienden ghetrauwe,
Ic grave Aernaut ende mijn huusvrauwe
Ontbieden u Saluut.
Wilt blyschap bedryven sonder rauwe,
Ghy sult ons curts sien in 't Gentsche besluut,
Oock suldy sien onsen sone mede,
Uwen jonghen heere van reynder sede,
Dies moechdy daer in verblyden;

[p. 27]

 

Op alle trauwe haudt wel mijn stede,

 

Den conynck Berrengier licht met allen crauck,

 

Ghy sult den loon van ons verweerven,

 

Hier mede so stake ic nu ter tijt.

 

Te Pado gheseghelt ende ghescreven

 

In goede ghesonde, dus weest verblijt;

 

God wil ons al t' samen een versamen gheven.

Desen brief aldus ghelesen sijnde so waren alle de Gandoisen seere verblijt, ende sloten eendrachtich dat mer vieren soude tot alle turrens, mueren ende vesten van der stede, hetwelcke so ghedaen was, so dat de stede scheen in brande te stane; de menichte van vieren en ware niet om segghen, nochte oock de fraye tryumphante vierynghe als ter vesten ende torrens uut ghebuerde, ten hadde gheweest het luudden van de clocken, trompetten ende scalmeyers ende dierghelijcke spel, de vianden soude hebben ghewaent dat de stede soude verbrant hebben, maer als sy hoorden de instrumenten spelen so saghen se wel dat blyscap was, waeraf de coninghen seer verwondert waren wat nieumaren de Gandoisen ontfaen hadden, daeromme sy so groote blyschepe bedreven.