den anderen op een ander wyse wilde geleert ende onderwesen syn, soo en ist hun niet genoeg geweest of schoon de Boecken van schoone lessen al vervult waren, ende geheel dick op-gehoopt op malkanderen liggende eenen heerlijcken winckel maeckten, ende veel gulden redenen in Koperplaten ende Marbel-steenen konstig gegraveert alsins in 't voor-hooft van treffelijcke gebouwen, de Voorby-gangers al verbaest ophielden: maer sy hebben ook daer beneffens in groote bysondere schouw-plaetsen willen in 't openbaer de schatten der Philosophie in den schoot toe-werpen, de geene die te achtloos waren om daer naer te arbeyden ende te streven: sy hebben met dit doen oock den geheelen stant ende conditie der Werelt willen afbeelden, ende die eenen yegelijcken als een levende schoon-verwige schilderye voor oogen stellen. Want waer by mach het geheele Tafereel of Theatrum deser Wereldt beter vergeleecken worden, als by een groot openbaer Toneel, daer vast een yeder geduerende den handt-wylschen tydt van syn vliende leven, syn eygen Rolle ende Personagie speeldt. D'een vertoogt sig daer op als Koning, ende neemt genuchte met sijnen bepeerlden Scepter ofte Rycksstaf veel Koningrycken ende Lauden te gebieden ende te beheerschen, met een gouden Kroone syn Koninglijck hooft om te drucken, ende bekleedt met een glantsich luysterende purper sig te vertoonen op synen hoogen Troon, voor wiens Majesteyt d'onderdanen met groote eerbiedinge buygen ende neder-vallen. Een ander volgt den Kryg-Godt Mars, ende al blauw gehelmt steeckt syn peerdt met sporen, hebbende in d'eene hant een tweesnyde sweert, in d'ander een gevelde speere, ryt alsoo midden onder de vyanden, ontsiende nog leven nog dood, om met thien duysendt Tropheen triumphelijck weder te keeren, oft int bestoven veldt onder de verslagen Helden, syn graf al met groenen Palm ende Lauwer bestroydt te hebben. Desen met een verbleeckt gelaedt quelt van liefden, ende doet met syn beweeglijcke klachten alsins den schallenden Echo in
't holle gewelf van Veneris Tempel wedergalmen. Die bereydt den woesten Oceaen met een gevleugelt peerdt, niet ontsiende stormen, winden, zee-vlagen, nog syrten, nog klippen, nog diepe afgronden, om van 't Oosten in 't Westen te geraken. Een ander beploegt met een paer Joc-ossen den rugge van onser aller Moeder, om 't synder tydt de Goddine Ceres d'eerstelingen syner vruchten toe te wyden, &c. T'wylen dus den eenen in dit, den anderen in een ander besig is, ontgaet hun den vluggen tydt, ende eer den eenen naer den anderen den laetsten zucht geeft, moeten sy alle met den Wysen-man ropen, dat alles niet anders isdan Al ydelheyt, Al ydelheyt ende worden alsoo door onverwachte doodt eer sy hun