Minne-plicht ende kuysheyts-kamp

Als mede verscheyden aardighe en geestige nieuwe liedekens en sonnetten

[p. 131]

Schoonste.

MEn acht Apollo schoon, de schoonste diemen siet,

En Juno om haer kroon, en Pallas om haer seden,

Schoon is Minerva, en wel waerdich aenghe beden,

Maer nier als Cypria, soo oordeeld' Paris niet.

Schoon is het aerdryck, van naeby en int verschiedt,

De Lucht, de wateren, bosch, bergen en vallayen,
t'Ghevogelt' vis en vee, tis schoon en al verschayen,
Tis schoon al wat natuyr ons mildelyck aenbiedt.

Maer 't schoonste datse oyt wrocht: en ons op t netst meedeelden,

Dat gingse tot een pronck in een lichaem uyt beelden,
O schoonheydt ongemeen! ô wonder baere saeck!

Sy schiep een principael (die rest syn maer copyen)

Soo puyck, dat elck wie 't siet verlieft dit beelt moet vryen,
Sy vond een keurge naem en noemde het schoonste Baeck.