Minne-plicht ende kuysheyts-kamp


Wyse: Fortuyn helaes bedroeft. DE Schoone toveres, Voor wien Damasco boogh, Door Hydraottas les, Als zy om roof wt toogh, En nae haer wensch den onverwonnen Reynout sagh, Die, door pluymstryckery van slaep, verovert lagh:
[pagina 129]
Dit's zeghe, seydse, ghy Zult myn gevangen zyn. Maer om uw' leen wat vly, Ick yser best oft byn? Neen, Neen, voor gheen ghewelt uw sterckheyt swight, men moet Haer maecken dwee, door treck van eenigh smeeckend soet. Stal hield haer soete tael. Doe gluyrde haer oogh ron dom; En met een schoone strael, Uytpickte een schoone blom: Doen noch een: doen noch een: tot dat van roosen bol, En Lely, en Ligustre, haer rycke schoot was vol. Zy strengelde de roen, En daer 't haer voeghelyck docht, Zy tussent 't vrolyck groen, Nu blanck, nu blos in vloght:
[pagina 130]
En hem dewyl hy fliep, met dese zeelen, sloot: En voerde, daer hem noyt zyn vangenis verdroot. Maer yvrigh leest by een, O klaere, myn verstant, Al uw behoorlyckheen, En breydt een taeyen bandt, Die hart en zinnen boet, bet als Ariadnes snoer, O my, die myne boeyster, in myn boesem voer! Omnibus Idem. P.C Hooft.