Lust tot poëzie

[p. 7]

Op Amsterdamaant.

Het IJ en d'Amstel voên de hoofdstad van Europe,
gekroond tot keizerin, des nabuurs steun en hope;
Amstelredam die 't hoofd verheft aan 's hemels as
en schiet, op Pluto's borst, haar wortels door 't moeras.
Wat waat'ren worden niet beschaduwd door haar zeilen?
Op welke markten gaat zij niet haar waren veilen?
Wat volken ziet ze niet beschijnen door de maan,
zij die zelf wetten stelt den gansen oceaan?
Zij breidt haar vleugels uit door aanwas veler zielen
en sleept de wereld in met overladen kielen.
De welvaart stut haar staat, zolang de aanzienlijkheid
des raads gewetensdwang zijn boze wil ontzeit.