Kruistriomf en gezangen

[p. 450]

Reiszang op zee.

Toon: Wanneer men ziet de geesten waren. Te vinden by Pels, 35.
Anders: Hoe leg ik hier in deze elende! Te zien in Sluiters leste Gezangen, 275.
Of op Sluiters toon onder de eerste, 94.

- - Liceat dare tuta per undas
Vela.

WY bruizen vast door 't schuim der baren.

Een scheepskiel bergtze, van de doot

Niet ver gescheiden, die 't bevaren.

Hoe menig zeeman raakt in noodt!

Hoe menig legt 'er in de golven
Gesmoort, en levendig bedolven!

Wie durft tot gramschap d'almagt tergen,

Die stromen houdt, als muren, staan;

Haar volk in 't waterpadt komt bergen,

Daar Faro, vint hy ook geraân

Dat spoor te volgen, overrompelt
En, elk ten spiegel, legt gedompelt?

De zeegolf, vreeslyk aan 't verheffen,

Zwygt op Godts woort en wenken stil,

Voor zyn scholieren vlak en effen.

Maar wederstreeft men stout Godts wil,

[p. 451]

 

Geen vloot van Josafat, geen Heilig,⁺

 

Als Jonas, vint op zee zich veilig.

 

 

 

O almagt, die de zee begraawde,

 

Toenze op uw stem van 't aardtryk vloodt,

 

Met duin en stranden haar benaawde,

 

Met deur en grendel vast besloot:

 

Leer ons uw' dienst niet ongereder,

 

Dan ebbe en vloet, of wint en weder.

 

 

 

Behoe ons voor onstuimig woeden

 

Van 't bruisschend element, en toom

 

Uw snel gespan van wint en vloeden:

 

Gun datwe uw wondren, vry van schroom,

 

Uw kracht hier ziende, nooit te peilen,

 

De haven, u ten prys, bezeilen.

 

 

 

De werelt, gruwlyk opgeblazen

 

Van hoogmoet, slacht een woeste zee,

 

Daar storm op storm verwoedt komt razen.

 

Aartsstuurman, stuur ons aan de ree

 

Van d'opperzaligheit hier boven,

 

Opdatwe in volle ruste u loven.

1696.

+ 2 Kron. xx. 35. 36. 37. Jon. I.