|
| |
| |
| |
Reiszang te lande.
Toon van den 24. en 113. Psalm.
Zie ook Sluiters leste Gezangen, 130. en H. Zweerts Zedezangen, 145.
Praesentemque refert quaelibet herba Deum.
WAt wondren zienwe van Godts hant,
In 't reizen door het gansche lant,
In gras en kruit, in boom en planten,
In vrucht of hoop van akkerbou,
In beemt en vrolyke landou;
Een oogvermaak aan alle kanten!
Zie rontom heen, nooit toeziens moê:
Het licht der Godtheit straalt u toe
Op 't aardtryk, door de zon gezegent,
In 't groen gekleedt, vol kracht en geur,
Bemaalt met bloemen, schoon van kleur,
Bedaut van boven, of beregent.
't Gevogelt zingt zyn' schepper prys,
Aan 't quinkeleren, op zyn wys.
Hem loven wilde en tamme dieren:
Zo leeft de veltmuis en de mol,
Hoe traag gekropen uit haar hol:
Dit 's werk van byen en van mieren.
| |
| |
Verheffenwe ons gezigt aan 't zwerk,
Wat vint men daar een wònderwerk
Van d'almagt, nergens te bepalen,
In dat doorluchtig, helder blaaw,
Doormengt met kleuren, sterk of flaaw;
Doorweven met vergulde stralen!
Hoe heerlyk blinkt het aangezigt
Der zon met alverquikkend licht
En glans, waarin elx oog van onder
Zich blint ziet; glans, die, nooit gedwaalt
Van 't spoor, in gene dagreis faalt!
Wat brein begrypt dat hemelsch wonder?
De grote bouheer van 't heelal
Beraamde een wet, geen los geval,
Waardoor zyn schepsels trou elkandren
Ten dienste staan; ja 't hoogste 't laag,
Het grootste 't minste, al even graag.
Kon dees natuurwet ooit verandren?
Zo dient de werelt staag den mensch,
Die kleine werelt, naar zyn' wensch.
Zo werkt in dees veranderingen
D' Almagtige onveranderbaar;
Bezorgt het zonder zorg te gaâr,
Als voogt en vader aller dingen.
| |
| |
De lucht, die ons met lieflyk weêr
Bly toelacht, levert ook dien Heer
Geweer, om vyanden te plagen:
Een oorlogstoorts van blixemgloet,
En wint, die, als een stormram, woedt;
En pyl op pyl van hagelvlagen.
Gedient van al dees wonderheên!
Wie vat, wie melt uw magt, en miltheit,
En wysheit, die het alles schikt
Naar 't werk en oogmerk, daarze op mikt,
Dus nooit beroert van woeste wiltheit?
Wat onvernuft, wat blintheit ziet,
Ja voelt alom en tast u niet,
Rontom zich, en beneên, en boven?
O onuitputbre goetheits bron,
Alvoedende, aldoorziende zon!
Geen Englezang kan u volloven.
1696.
|
|
Auteursrechtvrij