Kruistriomf en gezangen

Lofzang na de maaltyt.

Op dichtmate en toon van den 127; den toon ook van den 117. Psalm.
Of op Sluiters muzyktoon in zyne leste Gezangen, 323.

Postquam exempta fames epulis.

NU Godt gelooft met blyden toon,

En al zyn weldaan gener wys

Vergeten: die de ziel ter spys

Ons hemelsch manna schonk, zyn' Zoon,

En lichaams honger ook dus mildt,

Ten steun van 't aardtsche leven, stilt.

[p. 353]

 

Wie buigt zich niet met diep ontzag

 

(Gelyk Egipte, om spys begaan,

 

Voor Josef, die 't bezorgt met graan)

 

Voor d'almagt, die van dag tot dag

 

Den ryksten man niet minder dus

 

Aan nootdruft helpt dan Lazarus?

 

 

 

Wie weit in d'ere en prys niet ruim

 

Der Godtheit, die met overmaat

 

Van goetheit niet alleen verzaadt,

 

(Daarwe al t' onwaardig drop noch kruim

 

Verdienden) maar ook tafelvreugt

 

Vergunt met wyn, die 't hart verheugt?

 

 

 

Wien prikkelt geen begeerte en vlyt,

 

Om hem, die alles ryklyk geeft,

 

Waardoor men nu en ewig leeft,

 

Met lyf en ziele, al 's levens tydt

 

Op t' offren, en dus bly en braaf

 

Den gever t' eren met zyn gaaf?

 

 

 

Alvoeder, zet vermogen by,

 

Hier nooit verflawende, uit uw' troon:

 

Verbly ons met uw wetgeboôn,

 

Als met uw gunst; een lekkerny,

 

Die ons om niet, als wyn en room,⁺

 

Verkocht, voor ewig wel bekoom'.

+ Jes. lv. 1.

[p. 354]

 

Schenk lust en kracht, die vlytig draaft

 

Uw' wil ten dienste en oppermagt,

 

Waardoor de zon, met dag en nacht,

 

En aarde en zee, staag werkt en slaaft

 

Tot vreugt en voedsel van den mensch,

 

Die kleine werelt, naar zyn' wensch.

 

 

 

Zo strekt al wat dit leven voedt

 

Tot aardtsch genot ons niet alleen,

 

Met mol en muis en mier gemeen,

 

Maar dierbaar, hemelsch kindergoet,

 

Lief onderpant en wisse blyk

 

Van erfrecht tot uw koninkryk.

1693.