|
| |
| |
| |
Godtvruchtigheits onbevreesde gerustheit.
Op den toon van Schoonste Fillis, uwe leden.
Of: Als ik als een duive kirre.
Of: Petit bourdeaux.
Zie Sluiters eerste Gezangen, 16. 102. 136: leste, 79. 173. 200. 357. 361.
H. Zweerts Zedez. 65. en Lodensteins Uitsp. 184.
Velut pelagi rupes immota, resistit.
ZAlig is een Christens leven,
Heel gerust en stil zyn geest,
Vry van kommer, angst en beven,
Die de Godtheit dient en vreest.
Zegen mist hy nooit, bezitter
Van Godts gunst, zyn aartsgeluk:
Geen verdriet, hoe bang en bitter,
Deert hem, vrolyk zelf in druk.
In 't gebruisch van 's werelts baren
Zwicht zyn deugt, al even trots,
Voor geen stormen noch gevaren,
Onverzetbaar, als een rots.
Zou hy stryt en storm niet doorstaan,
Opgeruit van aardtsch gewelt,
Daar Godts hant hem trou blyft voorstaan,
Die zyn hoofthair heeft getelt?
| |
| |
Van die sterke hant verdedigt,
Tart hy spoken van de hel;
Ruim zo kloek, met Godt bevredigt,
's Werelts haat, hoe fors en fel.
Hoe 't omlaag hier woelt en dwerrelt,
Juicht of jammert, hoopt of schrikt,
Zyn geloof verwint de werrelt,
Zyn gewetens zuivre blankheit
Vint, naast Godt zyn toeverlaat,
Heil in rampen, kracht in krankheit,
Schat in armoê, eer in smaat.
Jakob hoeft geweer noch wapen,
Daar het hemelsch dak hem dekt,
D'aarde een rustbedt onder 't slapen,
Steen zyn hooft een kussen strekt.
Petrus slaap mag zich verlaten
Op een hemelsche Englewacht,
Daar hy vast zit, aan soldaten
Op den hals geboeit met kracht.
Zelf de nacht valt hem niet duister,
's Kerkers dubble wacht, noch kluister,
Yzre poort noch slot beknelt.
| |
| |
Naar het woort van zyn' beschermer
Stapt hy veilig op den vloet,
Als een vloer voor hem van marmer.
En wat lofzang kan den moedt
Van 's Verlossers kruisheir melden,
Daar het wreetste moortschavot
Van zyn dappre martelhelden
Wort gewelkoomt en bespot?
't Ergste quaat, hieruit geboren,
Is de pyn van stervens noodt:
Maar Godts raadt heeft hun beschoren
Blyder leven door de doot.
Wie naar zulk een' prys wil streven,
Vrees d'onendige oppermagt.
Zo wort vrees door vrees verdreven,
Beter dan door Simsons kracht.
't Gansche leven van een' Christen,
Zo gesterkt en onbevreest,
(Kracht, daar bozen nooit van wisten)
Strekt hem een gestadig feest.
Dit 's een hemel hier beneden,
Voorsmaak, pant en wisse blyk
Van de ruste en zaligheden,
Die men wacht in 't hoogste ryk.
1696. |
|
Auteursrechtvrij