Kruistriomf en gezangen

[p. 267]

Tranen by Jesus groot van vermogen.

Op de wyze van den 66. en 118. Psalm.
Of op Sluiters toon onder de leste Gezangen, 261.

Lacrymae pondera vocis habent.

HOe teêr blykt Jesus hart bewogen,

Hoe krachtig ('t is de pyn wel waardt

Dit ga te slaan) door schreiende ogen!

Wat gunstbewys blyft daar gespaart?

De weew te Naïn wort het schreien

Van zyn mêdogentheit verboôn,

Daar zy de lykbaar komt geleien,

Door 't bly herleven van haar' zoon.

't Beroert zyn' geest, en 't kost hem tranen,⁺

Dat Martha met Maria weent:

't Helpt tot veel vreugt den weg ook banen.

Hoe bang hy op den kruisweg steent,⁺

Hy eischt geschrei noch jammerklagen:

Dat drukt veel eer, dat deert zyn hart;⁺

Bedroeft ook door verdiende plagen,

Te wachten van zyn' smaat en smart.

+ Joan. xi. 19. 31-35. 38. 43. 44.

+ Luk. xxiii, 27-31.

+ Luk. xix. 41-44.

[p. 268]

 

Zyne Englen vragen Magdalene,

 

Hy vraagt ook zelf, als met haar' rou

 

Beladen, waarze droef om wene,

 

Gereet tot troost der vrome vrou.

 

Hoe wortze aan Simons disch bejegent,

 

Die, vuil bevlekt, geen tranen schreit,

 

Maar, hem ten voetbadt, giet en regent?

 

Zyn tong bazuint haar zaligheit.

 

 

 

Blyf, droeve ziel, hieraan gedachtig:

 

Versta de deernis van Godts zoon.

 

Bezwyk in druk niet nederslachtig:

 

Stap kloek naar zyn' genadetroon.

 

Beschrei geen' ramp al t' ongeduldig;

 

Maar uw misdryf, zo blint als boos,

 

Aan 's Heilants bloet en tranen schuldig:

 

Maar treur dus ook niet troosteloos.

 

 

 

Hem zal geen roukleedt, zo gedragen,

 

Hem geen bedrukt, beschreit gelaat,

 

Als 't hof van Persië, ooit mishagen.⁺

 

Hy mint, hy eert dat rougewaat:

 

Hy ziet zyn' wellust, vol mêdogen,

 

Aan wolk en dau van dat gezigt:

 

Hem lust dat minzaam af te drogen,

 

Die lucht te heldren met zyn licht.

+ Nehem. ii. 1. 2.

[p. 269]

 

't Mêlyden neemt niet af hier boven:

 

D' Aartspriester denkt noch aan zyn leet.

 

By tranen is gewelt: zy roven

 

Zyn hart noch, datze nooit vergeet

 

In zyn gedenkflesch te vergaren,

 

Als zielbloet, uitgestort met pyn;

 

Als schone perlen te bewaren,

 

Als dierbaar nat, als Englewyn.

1693.