Kruistriomf en gezangen

Genadestroom van den Heiligen Geest.

Op de wyze: Kom her zu mir, spricht Gottes Sohn.
Of: O mensch bewein dein sunde grosz.
Of: Herr Gott, du lieber vatter mein.
Of op den toon in Sluiters eerste Gezangen, 222.
Of anders in Lodensteins Uitspanningen, 47.
Anders met 12. regelen op de mate van den 36. en 68. Psalm: of van H. Zweerts gezang, O Jesus, die myn ziel bewoont. 58.

Immensum caelo venit agmen aquarum.

HOe heerlyk is 't genadewerk
Van Christus Geest in Christus kerk!

By waterbron en beken,

By dau of stroom, die 't lant besproeit,

[p. 166]

 

By regen, die van boven vloeit

 

En bruist, met recht geleken.

 

 

 

O heilbron! ô genadevloet,

 

Zo groot van kracht, als Christus bloet!

 

Gy matigt last en hette

 

Van bangen zielstryt: gy verquikt

 

Een hart, van dorst bykans gestikt:

 

Gy zuivert het van smette.

 

 

 

Geen rotsbeek kon zo dorst verslaan;

 

Bethesda, Siloa, Jordaan

 

Geen lichaams noodthulp strekken,

 

Als gy de ziel, die krank, of blint,

 

Of vuil, als Naman, zich bevint

 

En vol melaatsche plekken.

 

 

 

Hoe vruchtbaar wort de ziel, hoe vroom,

 

Van Godt gezegent met uw' stroom!

 

Zo wilt en woest van zeden,

 

Als een woestyn en dorre hei,

 

Verandertze in een schone wei,

 

Een' lusthof zelf, als Eden.

 

 

 

De werelt houdt het overal

 

Met goot-en poelnat, bittre gal;

 

Stinkt vuil van veel gebreken;

 

Drinkt gulzig moordend zielvergift,

[p. 167]

 

En wat haar' dorst en domme drift

 

Niet lescht, maar helpt ontsteken.

 

 

 

Wat raadt? hoe krygt de ziel, bekladt,

 

Benaawt en dorstig, hemelsch nat?

 

Geen mensch dank' dit zich zelven:

 

Geen eige vlyt, noch vroomheit kon

 

Verdienen dees genadebron

 

Met spitten, of met delven.

 

 

 

Door Jesus kruisbloet, bangen dorst,

 

Doornagelt vleesch, doorsteke borst,

 

Is heilnat te bekomen.

 

Godt Vader schenkt hierom zyn' Geest:

 

Godts Zoon beloofde, op 't grote feest,⁺

 

Wien dorst gehele stromen.

 

 

 

Gebrek en armoê van den mensch,

 

Zyn bê, zyn zucht, zyn wil en wensch,

 

Zyn zieldorst, mildt te laven,

 

Krygt watren van Godts paradys,

 

Te koop, doch zonder gelt en prys.

 

Zo veilt hy d'eêlste gaven.

 

 

 

O Godt, ô Geest, die overmildt

 

Uw gaven schenkt, en zielpyn stilt!

 

Zyg neêr in lage dalen:

 

Daal neêr, vloei neêr, en overstort

+ Joan. vii. 37. 38. 39.

[p. 168]

 

Ons hart, dat droog legt en verdort,

 

Met uwe waterstralen.

 

 

 

O hemelvliet, leer hart en oog

 

Ten hemel opzien, trekze omhoog:

 

Opdatwe eens zalig raken,

 

Na veel verdriet, uit dees woestyn

 

In 't hemelsch Kanaän, en wyn

 

Van zuivre blyschap smaken.

1693.