|
| |
De gruwelykste bloetvloek.
Wyze van den 74. en 116. Psalm.
REchtvaardig bloet, vergoten zonder schult,
Schreewt yslyk, en bezoedelt steên en landen.
Wee Kain, wee, sterft Abel van zyn handen!
Hier spaart Godts hant geen' David met gedult.
Noch vinde ik u, ô Abrams zaat, ô Joôn,
O priesters, die Messias vloekt en lastert,
Bekladt van bloet, door geen misdryf verbastert,
Dat dierbaar bloet, het kruisbloet van Godts zoon.
| |
| |
Pilatus schrikt, en mag hy, naar zyn' zin,
In 't recht begaan, geen bloetschult smet dien rechter.
Gy dingt uw' vorst naar 't leven, gy roept echter;
Wy staan hiervoor met al onze afkomste in.
Wat moorder, wat Barabbas woedt zo fel,
Als gy, die uw geslacht, noch ongeboren,
Verwenscht, vervloekt, verpant aan 's hemels toren?
Hoe strytge om ramp, och avrechts Israël!
Hoe vliedtge uw' ramp, die ramp zoekt, dus ontmenscht?
Hoe klinkt eerlang die bloetkreet uit uw veste
Ten hemel toe, van 't oosten tot in 't weste!
Gy krygt dan wis, gy krygt al 't geen gy wenscht.
Dees bloetklagt krygt gehoor, wort traag gestilt:
Als 't Roomsch gebiedt, uw wensch, u trapt met voeten,
Dit oproer met veel oproers staat te boeten,
Elk Cesar u, elk lantvoogt vloekt en vilt:
Als Titus met zyn' stormram op uw' muur
Komt bonzen, kint en ouders 't licht verwenschen,
Die jongste kryg twaalfhondertduizent menschen
Door 't zwaart verslint, door honger, pest, en vuur:
Als 't eigen kint zyn moeders honger boet,
Door 's moeders keel bevryt voor kraai en raven;
Jerusalem, in assche en puin begraven,
In bloet verdrinkt, verzinkt in brant en bloet.
| |
| |
En bleef 't hier by! maar 't bloet, dat u beklaagt
Voor Godts gerecht, blyft klagen, blyft noch schrewen,
Vervolgt u en uw bloet na zestien ewen;
Al 't aardtryk door gevloekt, en fel geplaagt
De naarheit van dien moort schynt in 't gezicht
Bestorven: al uw zaat blyft handel dryven,
Waar 't omzwerft, als met Judas zilvre schyven.
Men kent geen stadt van Joôn voor Joôn gesticht.
O bloetvloek! ô afgryslyk moortgekryt!
Wat Siloa, of wat Jordaneplassen,
Wat oceaan kan zulk een bloetvlek wasschen
Uit Leviis kleedt, uw' roem, in eew of tydt?
Geen zuiverbron, als 't bloet, dat, lang beschreit,
En schreiende, op uw' roep aan 't kruis vergoten,
Quam boeten voor ontelbre vloekgenoten.
Dit 's offerbloet, van Abels tydt verbeit.
Dit 's Paaschbloet, dat aan drempel, deur, noch post,
Maar door 't geloof gesprengt aan lyf en ziele,
Opdat geen zwaart des Engels die verniele,
Uit Memfis niet, maar van de hel verlost.
Maar gy verschupt uw heil, aan ramp gewent,
Volhardt verstokt den zegenaar te vloeken,
Blyft Moses wit in Moses wet noch zoeken.
Waar endt dees vloek? niet lang voor's werelts endt.
|
|
Auteursrechtvrij