Kruistriomf en gezangen

[p. 42]

Gethsemane of kruiskelk.

- - Impiger hausit
Spumantem pateram.

WOnder te Gethsemane!

O wat wonder boven wonder!

Welk een stryt om 's werelts vrê!

's Werelts heilant, d'aldoorgronder,

D'albestierder wort hier fel

Van veel vloeken en gedrogten,

Ja van hemel, aarde, en hel,

En zich zelven aangevochten.

Vader, kon 't geschiên, bidt hy,

Dat dees beker ging voorby.

Maar myn wil, dus zwak en teder,
Buigt voor uwen wil zich neder.

Vaders woort en levend beelt,

Aller zielen troost en luister,

Vreugt der Englen, och hoe scheelt,

Och hoe schuilt uw glans dus duister!

[p. 43]

 

Kruipt en krimpt gy, als een worm?

 

Vloeit het zweet nu langs uw leden

 

Bloedig in dien zielestorm?

 

Och hoe worstlen dees gebeden;

 

Vader, kon 't geschiên, dat my

 

Deze kruiskelk ging voorby:

 

Maar myn wil buigt altydt weder

 

Voor uw' wil geduldig neder!

 

 

 

Drywerf schrikt dees grote helt:

 

Drywerf tart hy alle rampen:

 

Drywerf aarzelt hy ontstelt:

 

Drywerf grypt hy moedt in 't kampen.

 

Een trouwant van 's hemels troon

 

Komt zyn' heer nu moedt inspreken.

 

Maar door d'almagt van Godts zoon

 

Wort alleen de prys gestreken.

 

Vader, sluit hy, moet het zyn,

 

Moet ik drinken, dus vol pyn,

 

'k Buig myn' wil, ja nooit gereder,

 

Voor uw' wil gehoorzaam neder.

 

 

 

Wonder te Gethsemane!

 

Aller wondren grootste wonder!

 

Jesus dootstryt wint ons vrê,

 

Krygt de kracht des doots heel onder.

 

Door zyn' vloekdrank wort de schult

 

Dier geboet van Adams eten,

[p. 44]

 

Door gedult ons ongedult,

 

Dertle lust door bloedig zweten.

 

Ootmoet wint de rykste kroon.

 

Dit vereischt een' Engletoon:

 

Best beschreef een Engleveder,

 

Hoe de hoogste zich verneder'.

 

 

 

O Gethsemane, in prys

 

Overtreft gy duizent hoven.

 

Hier herwint men 't paradys.

 

Wee gaat weelde hier te boven.

 

Nergens gloeit zo schoon een roos,

 

Als geplukt van Jesus doornen.

 

Looft hem bly, en leeft altoos

 

Naar zyn' wil, ô Godts verkoornen;

 

Die om u zyn' wil dus derft,

 

Willig om uw' moetwil sterft.

 

Anders stort de hoogste ceder

 

Voor zyn wrake onbuigsaam neder.

1680.