Kruistriomf en gezangen

[p. XVII]

Berecht van den dichter,
Gestelt voor den eersten druk zyner Poëzye.

OPdat in 't lezen der vaarzen, noch in't zingen der gezangen niet gedoolt worde, zo dient aangemerkt, dat waar na een woort, dat met de letter e endigt, een woort volgt, dat met een vokaal of klinkletter, als a, e, i, o, u, y, begint, de leste sillabe of lettergreep van het eerste woort by my geacht wort in d'eerste van het volgende woort te smelten, en voor geen byzondere lettergrepe in de dichtmate gehouden: eveneens gelyk de Latynsche poëten voor een gebruik hebben, synaloepha met een Grieksch woort genoemt, dat een klinkletter, daar een woort mê endigt, gemeenlyk niet gerekent en verslonden wort, als het volgende met een klinkletter begint. Aldus heeft men vooraan in den Kruistriomf te lezen, Al volgde ik Davids toon, Terwylze in arbeit gaat, En kleedtze op niew, Des Vaders liefde en welbehagen, als of 'er met een haakje, apostroof gemeenlyk

[p. XVIII]

by de drukkers genoemt, stont, Al volgd' ik Davids toon, Terwylz' in arbeit gaat, En kleedtz' op niew, Des Vaders liefd' en welbehagen. 't ls toch de gedurige gewoonte van yder een in rymeloze rede, waar de woorden aldus byeen komen, als gaande en staande, levende en stervende, bede om gunst, hope op heil, vrede in 't lant, elende uit oorlog, dat men in d'uitsprake de twee eerste woorden niet elk byzonder naukeurig uitdrukt, maar ondereen smelt, zo dat de leste letter van het voorgaande woort naulyx gehoort wort. De leste en beste van de Nederduitsche poëten, dezen voet in onze dichtkunst overal houdende, hebben hierom goet gevonden de woorden volkomen te schryven, en de haakjes, als merken der t'zamensmeltinge van letteren en lettergrepen, in plaatse van de letter e weleer gebruikt, met recht uitgemonstert; nergens toe bequaam, als om misverstant en misdruk door d'onvoorzichtigheit van de letterzetters, lichtelyk dit vergetende, of misstellende, te baren. Hier vergissen zich de poëten, of rymers, die, alleen bekommert om dichtmaat en rym te vinden, de klinkletter e van het voorgaande woort, naar dat een lettergreep meer of min in een vaars hun te

[p. XIX]

pas komt, op zommige plaatsen uitlaten, een haakje daar voor zettende, en elders laten staan, als of 'er dan een lettergreep meer waar: al stoten de klinkletters in 't ende van het eerste en in 't begin van het volgende woort noch zo hardt en wanschikkelyk tegens een, met een ongeluit, dat by alle kenners en keurige oren gewraakt moet worden.