Dagboek uit een kamp

22 maart.

Grote ruzie met Paps; hij heeft een bedorven maag en een onbedorven geweten. Er zijn mannen aangenomen in het magazijn om voor de aardappels te zorgen: alle aardappels zullen op het magazijn geraspt worden. Een soort schilkeukenwerk dus... Ik heb wél op het verkeerde paard gewed met het ziekenhuis.

Verschillende door mij geholpen patiënten hadden na een paar dagen weer luizen. Ik snap niet hoe.

Salko H. epateert de bourgeois hier, door allerlei opvattingen die het antwoord uitlokken: ‘Heus, Salko, je bent een echte idealist, maar je zult nog wel verstandig worden.’ Gisteren verklaarde hij dat hij na wat-ie hier meemaakt, nooit meer de moed zou hebben personeel te houden en anderen zijn wil op te leggen. Hij danst, rookt noch drinkt, heeft een afschuw van vlees, aanvaardde de erfenis van zijn vader niet, wil boer wor-

[p. 112]

den in ‘Eretz’. Paps' commentaar: ‘Deze Tannhäuser zal zijn Venusberg nog wel vinden.’ Een grote voorliefde voor jazz contrasteert alleen op papier met dit beeld. Mams, zich gisteren druk gemaakt hebbend met bakken op een elektronisch stelletje, had vanmorgen 37, 5. Vandaag is er voor de derde dag geen brood in het kamp; we hebben de sanovit al op, en van de rest het grootste deel.