Er gebeuren geen wonderen

[p. 63]

Midden

Hagelnieuw, in het midden van mijn leven,
dagen om nooit te verlaten, nooit te verliezen.

Languit leef ik, naar twee kanten leef ik -
dood en geboorte even ver van mij af?

Moederlijk kan alleen de slaap soms zijn,
warm en rond en vol geheimzinnig voedsel.

Hard en verscheurend vaker, een kast vol tangen;
honger, een verslindende honger naar adem.

Op mijn ontwakend lichaam voel ik het wegen:
verder van mijn geboorte dan van mijn dood.