Er gebeuren geen wonderen

[p. 62]

Naseizoen

Op de tong van het land
zitten de oude mannen
warmte te eten. Hun vel
droomt zich glad en vast.
Hun dunne halzen slikken.

Lopend langs de zeeweg
voel ik het in mij hameren
bijten in deze warme huls
waarmee ik liefheb
waarin ik besta
ontroostbaar en gelukkig.

Het licht wordt kaal.
Zand fluit.
Water blaft.
De lucht is vol vuisten.