Er gebeuren geen wonderen

[p. 21]

Achter mij

Achter mij het water
van mijn jeugd
geboorteschokken
branding van jongensdaden.
Achter mij het strand
van een leeftijd vol met kuilen.

De zonnetenten waarin
verlangen zich uitstrekte naast
verlangen, monden intiem
bevriend raakten
lichamen bloosden
van elkaars onhandigheid.

Later was er de warme
paarderug van het duin
de spoorslag van de woorden
de rijzweep van de woorden
ruiterspelen van liefde
onder een briesende zon.

In een huid vol horzels
liepen wij 's avonds over
de boulevard en wezen
elkaar waar de hulpeloze
vormen van onze lichamen
op het strand verdronken.