wagens opeenpakt, zonder voedsel en zonder dekking, die - om ook met het ‘verkrachten’ in analogie te blijven - de vrouwelijke jeugd der onderdrukte landen, kinderen van veertien en vijftien jaar vaak, zwanger maakt of infecteert en zoo generaties verpest.
Het is slechts een miniem deel van hetgeen hij presteert, buiten zijn distancieeringsbewegingen volgens plan, zijn terugtrekken zonder gehinderd te worden, zijn concentratiekampen met hun gaskamers en crematoria, zijn voedselroof, cultuur-sterilisatie, ‘gelijkschakeling’ van alles en ieder naar de normen van het ‘volksche’ systeem.
En zoo een burgerlijk vulgus, dat tegen Kerstmis houten speelgoed pleegt te maken voor weeskinderen en minderbedeelden, dat zwijmelt bij sentimenteele liedjes, cantates en Nachtmusik en in staat is een uur later weerlooze Joden dood te ranselen in naam der Idee, zoo'n godvergeten laarzen-en-Lorelei-volk begint te huilen als het gewaarwordt, dat de oorlog eindelijk over zíjn grenzen gekomen is, nadat het vijf jaar lang bijna driekwart van ons werelddeel onder de hoefijzerhak gehouden heeft. Het heeft geen superlatieven, geen klaagliederen genoeg om te jammeren over dat veel te kleine aantal Oost-Pruisen, dat den loop van een Russisch legerpistool in den nek kreeg.
Er moet nog veel gebeuren, wil de schaal althans eenigermate in evenwicht komen. Neen, zij moet dóórslaan, doorslaan naar ònzen kant, met een royaal overwicht!
Auteursrecht onbekend