De Russen voeren sedert weken een fel offensief. Charkov werd voor de tweede maal heroverd. Vandaag is Taganrog ‘volgens de plannen ontruimd’. Alles wijst er op, dat de Duitscher een systematischen terugtocht voorbereidt. Het is alsof hij een reusachtige veer heeft ingedrukt, die bij Stalingrad dreigde te breken, zich toen langzaam, heel langzaam in haar oorspronkelijken stand wrong en nu onweerstaanbaar haar geledingen rekt, onweerstaanbaar terugstoot naar haar uiterste grens.
De aanval op de kaduke Laars is wellicht nog een kwestie van uren. Het geallieerde luchtwapen slaat de kusten aan puin en maakt ze stormrijp.
Hier in het Westen duurt de ondraaglijke spanning voort. Nacht en dag donderen de bombardementseskaders naar het Oosten. Nacht en dag hangt de donkere echo van geschutvuur en motorgeronk binnen de kommen der polders. De Todt- en Speer-formaties, geholpen door duizenden dwangarbeiders, maar ook door duizenden vrijwilligers, die met elken spadesteek verraad plegen aan de zaak der vrijheid, werken koortsachtig aan de voltooiing van den ‘Atlantikwall’, waarvan de kwetsbaarheid bij Dieppe zoo ondubbelzinnig bewezen is. De menschenjacht gaat ononderbroken voort. Telkens worden nieuwe systemen uitgedacht om de nog overgebleven arbeidskrachten te registreeren en te versleepen. ‘Voor elken Duitscher die naar het front gaat, een buitenlandsche arbeider in de fabrieken’, luidt de slogan van Sauckel, leider der slavenmarkt.
Hoevelen zijn er niet, die zich met een handgeld en fraaie beloften laten ronselen voor de Duitsche zware industrie? Zij laten zich opnemen in het proces waaruit de wapens te voorschijn komen, die onze bondgenooten en onze eigen soldaten moeten vernietigen. Als zij niet saboteeren, plegen zij verraad!