Doortocht. Een oorlogsdagboek 1940-1945

31 Augustus

Er is tòch nog door enkelen oranje gedragen. Zij werden prompt gemolesteerd door de W.A. In alle vroegte zag ik hier en daar een vlag wapperen. Na een uur was er geen driekleur meer te bekennen. De moedigen waren reeds naar de Koninklijke Militaire Academie gevoerd, om door den S.D. verhoord te worden. Vanmiddag was het rumoerig in de binnenstad. Unieleden en Vova-colporteurs, die wijdbeens voor de warenhuizen en de Joodsche zaken stonden - de ‘revolutie’ in Duitschland wordt tot in details geïmiteerd - raakten herhaaldelijk slaags. De politie deed zenuwachtig, trok zich terug voor het laarzenvolk of maande de oppositie door te loopen.

[p. 35]

Nu slenteren een paar aangeschoten lieden onder mijn venster door, zingend van ‘Oranje boven, leve Willemien’. ‘Denk er om!’ waarschuwt een voorbijganger. ‘Wat kunnen ons die moffen verdommen’, hoor ik een van de zangers zeggen en dan zetten zij het Wilhelmus in. Dat is de laatste demonstratie op dezen Koninginnedag.